никој (зам.) - нигде (прил.)

— Таман се позавати горедолу со сермиичка, па ете, го најде ампа, му умре Стоанка и сега пак остана како никој нигде, ни опран, ни закрпен, ни асолно најаден и одморен.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Што шепотел килавиот Јаков во тие ноќи - Спиј, главо, со крст над чело? Или нешто друго со непознати зборови?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Никој нигде и никогаш ништо не запишал за тоа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Е, коа е така, зашчо ти, како момок, везден си сам на работа, со офци, по поле, на тебе грмит, врнит, сонцето те печит - си се сторил како никој нигде, за укубет; а брат ти, поголемијон, си живеет како господар - наносен, најаден, напиен, со чес' и слава, а ти си му нему како измеќар?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Зер така било повела божја, што је прошетала сета земја и биела чумата луѓе: мажи, и жени на ден по многу стотници, дури и илјадници, за да викаат луѓето: - Себап - онан бог џан'на, на тој што се стори себап и се роди чумата!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
На деветте месеци се вратил во столнината, застрамен како никој нигде.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Влегол во подрумот, и кога гледат девојчето ич нерасипано, си лежало спружено како да спие; само во срцето било подуено, и нешто како живо је мрднуало.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Девер је, зачуден, ја задржал да не паднет и ја молел да му кажет зашчо плачит?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа чул тоа девер је, је рекол: „Не бригни се, мори снао, и не плаши се!
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)