ние (зам.) - тука (прил.)

85. Мисијата на Бугарија е прекрасна, само, за жал, ние тука во Петроград сме далеку од Бугарија, та русофобското семе не може да ни западне длабоко во душата и да даде арни плодови.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А знаеш ли ти од кога ние тука во нашите места и ширум Македонијата еден со друг си ги ваѓаме очите?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ние тука сите си се знаеме по нашите имиња и презимиња, а тие ни кладоа некои на - идис, -исис, -лос, со што и местото и сојот ни го испоганија.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ете јас, ти, оној, ние тука и тие таму заемно се осакатyваме и се убиваме.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ние тука ќе се задржиме на конечната, совршена верзија, онака како што беше претставена во Единаесеттото издание на Речникот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ние тука често седевме со девојката што предходно го чуваше. Ангела од Германија.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- И на одење пред три години ние тука спавме, - расмеано откачи Шишман. - Демек така, - присторе Чакарвелика и го собра плеталото во скутот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Имав впечаток дека тоа е смислено, бидејќи на крајот од филмот, во другата сцена на железничката станица, кога возот се враќа, тоа е само мал бел обичен дим. •Хичкок: „Навистина за првата сцена барав многу црн дим; тоа е една од оние идеи за кои ќе се изнамачите, а тоа нема ни да се забележи; но, ние тука имавме додатна среќа: положбата на сонцето сосема едноставно создаде многу убава сенка на целата станица.” •Тој црн дим може да се преведе како: еве го ѓаволот кој доаѓа во градот. •Хичкок: „Да, секако.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Многумина вриштеа, мислејќи дека нацистот во мојот филм е појак од сите останати.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Зашто сите ние тука знаеме оти што Пандо во талјанско беше со партизаните.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А што пак ние тука можеме?
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Зградата на „Балкан“ во Пајко Маало – Стварно? – закочи. – Дај да ја видам.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Не гледал ли дека утрото го сменува денот, а летото есента и зимата, а? Сега сме ние тука.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Сигурно сестра Ви Ви раскажала со што ние тука се занимаваме“ рече Томаица откривајќи ја својата преубава широка насмевка.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Нејќам да ми се смеат сите: е, ти носиш вода, а ние тука се потиме! – Кој ти се смее?
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Ја пуштам дома, како ние тука што велиме - на викенд.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)