ние (зам.) - сега (прил.)

А гледаш Дочка, му и п'не и очите и рацете на Ила и ние сега можеме да си и пог'тнуаме слинките.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Затоа ние сега ќе ти простиме тебе, станало што станало, а ти од Хаџи Ташку ќе побараш прошка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Да си претставиме ние сега оти ја каде Митровден доаѓа меѓународен одред и ја окупира земјата.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И по сето гореречено ќе се најдат мнозина што ќе речат: Можеби вистина е дека ако немало досега македонска словенска народност, таа може да биде создадена од времето, особено од сегашните историски околности; вистина е оти Македонците по својот јазик не можат со право да бидат наречени ни Бугари ни Срби, ами се нешто одделно, т.е. претставуваат одделна етнографска единка, но пак – како ние сега можеме да се викаме Македонци и да создаваме одделна македонска народност, кога ние, нашите татковци, нашите дедовци и предедовци сме се викале Бугари?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ние сега со брзина ќе треба да го разработиме нашиот литературен јазик, да го установиме нашиот правопис и да создадеме една наша литература што ќе им одговара на сите наши потреби.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
61. Да беа го направиле тоа, немаше зошто ние сега да се занимаваме со него.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- И тој беше даскал, ама наш... о Битоља учеше и дечките ги учеше така, како шо си зборуваме ние сега... македонцки...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Слугите биле префрлени во „дел заслуги“ во сутеренот, веднаш до кујната и визбата, што е уште еден важен прекин со дотогашната традиција во Англија ( а која ние сега ја прифаќаме како да постоела отсекогаш – во типично англиските крими-приказни, слугите се „долу“ и тука озборуваат, а горе, во холот, батлерот во бели ракавици ги најавува гостите аристократи).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Снопчиња сино полско цвеќе (им го заборавив името), прилично наконтени за своето потекло, ги дошминкуваат приодите до главните „ѕвезди“: бледите божури, кои ги нарекуваат „полски“, старомодните рози, вечерните јаглики...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
КОТЕ: А пак ние сега зборуваме „Шуќур господ ни го расправи временцево“...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Никогаш Мајка не ни зборувала толку многу и за толку значајни настани од историјата на семејството. Ние сега си се чувствувавме позначајни.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Пукаат, трешти коријата. Ние сега молчиме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За поддршка на оваа Декларација на Еволуцијата, со силна верба во заштитата на Божјата Провиденција и спокојна доверба во генерациите што доаѓаат, во чиешто име зборуваме, ние сега меѓусебно си ги доверуваме едни на други нашите животи, нашите Радости, и нашата Света чест. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 65
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тој не зборува за имагинарната иднина.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тимоти Лири РАЗГОВОР СО ВИЛИЈАМ ГИБСОН ТЛ: Кога би можел да го ставиш Неуроромансер во една реченица, како би го опишал? ВГ: Она што за мене е најважно е дека во него станува збор за сегашноста.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)