ние (зам.) - само (прил.)

Од тој центар географски ние само малку се оддалечуваме, идејќи преку Прилеп кон Битола и Охрид.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
А ние само си раскажувавме.... - со тон на вина рече Циљка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ние само си го замислуваме. Тоа е халуцинација.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Комитите и нашите фатиле пусија во грмушките и зад карпите од двете страни и го пуштиле Куцовангелис со своите луѓе да влезе меѓу нив како во клешти. - Ние само ги стегнавме клештите.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ние само се погледнуваме и ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нејзиното плачење го подземаат уште неколку извеани жени, а ние само се довикуваме и ги с'скаме: Дојди, натепај ме, вели една.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ние само се дрпаме, кинеме меса.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Нѐ кара, кара Џоџо, што му дојде на уста да ни вели, а ние само гледаме в земја.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ние само се поттргнуваме, им правиме место за да поминат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Таа за човека може да биде и природна, но може да ги има и сите обележја на болест од која ние само инцидентно ќе можеме да се излекуваме, но во процес на внатрешно зреење.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ретки се оние кои на било каков степен не ја почувствувале жедта за моќ.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А ние само што требаше да појдеме по него, проклет да бидам, - и сега не знам откаде толку сила, волја, храброст за еден таков ужасен, тежок пат.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
- Ние не знаеме да се веселиме - рече трета. - Ние само работиме - рече четврта.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ние само се крстиме, едно задруго се крстиме, и „господе помилуј, господи помилуј“ , се молиме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ние само се опуливме кон тоа дупката, кон раскопаното и после нагоре кон небото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Па дури до полето, дури и до шумата Ние само се поиставаме, ги затинаме устите и носовите, ги собираме очите и само кашламе, киваме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)