ние (зам.) - најмногу (прил.)

Навистина групираат, обликуваат колективни идентитети со моќен антагонистичен потенцијал.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Од сите пити кои ги месеше Мајка, во годините на сиромаштијата, ние најмногу ја сакавме питата со пиле – тикуш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Помислата на некојшто го мрази она што ние најмногу го сакаме, за нас е неподнослива, особено ако му успеало да ја придобие наклонетоста на некојшто го сакаме; ако си замислиме дека некој се радува на некое нешто, што може да го има само еден човек, ќе се трудиме тој тоа да го нема; ако си замислиме дека саканото нешто врзува за себе некој друг со еднакво или поблиско пријателство од она со кое што нѐ врзува нас, кон саканото нешто ќе почувствуваме омраза, а на другиот ќе му завидуваме... okno.mk | Margina #32-33 [1996] 78
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нашите “љубови”, во коишто сме подготвени да ја видиме само здружувачката моќ, нѐ раздвојуваат исто толку колку што нѐ здружуваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но за тоа име, како за наше народно, ние најмногу знаеме не по некакви свои традиции или од Романците, ами по византиските историчари.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И кога се слушна дека таа се фати со Албанецот кого го викавме Форца Кароца (веста ја пушти ноќниот чувар, Грк од Епир), ние најмногу викавме да си оди, извикувајќи под нејзиниот прозорец најпогрдни зборови.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)