Мајка добро знаеше дека, што и да бидеме во животот, каде и да втасаме, кој и да н прифати, ние засекогаш ќе останеме емигранти, ќе се лечиме од нашето емигрантство, исполнети со меланхолија и со носталгија кон неповратното минато...
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
И така ние засекогаш го напуштавме Поградец. Адеп на моето детство!
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Затоа ние засекогаш остануваме верни на неговото дело...
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Охрабрен од јасната поддршка на секретарот, тој продолжи: - Почитуван секретар, ако ние денес не го најдеме излезниот пат на јагулите, разгледувајќи го Проектот за изведба на насипите и хидроцентралите на нашата река, ние засекогаш ќе го запреме патот создаден уште во мугрите на животот на нашата планета.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)