ние (зам.) - жив (прид.)

Редно е, ако се може, ние живите и од таа вечност малку да штрбнеме.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Проповедникот На д-р Ѓорѓи Зафировски Никогаш и никаде Тој не спомна нешто што ние живите го поимаме како време, и ете, во суштина, ние се разликуваме од Проповедникот не сакавме или пак не можевме да сфатиме дека нам не ни одминува времето туку - животот.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)