Моите пријатели живееја... мислам, за нив времето не беше запрено како за мене.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)
Животот упорно брза кон приказните за исчезнатото време што луѓето-играчки Не умеат да ги прераскажат; За нив времето е празнина Могила што треба да се насели.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)