ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Со козите го пречекавме фашизмот и со нив останавме живи.

Децата од три до шест години останаа во Будимпешта, а со нив остана и снаа ми Христина со Слобода и Севда, а и другите деца од нашето и од другите села на таа возраст.

Зад нив остана празнина во распукнатата тишина, остана трага во мислите на момчето.

Квир-движењето на почетокот од деведесеттите ги рехабилитира родово девијантните стилови, а од нив останале траги.

Опозицијата помеѓу кралиците и трејдовите требаше да ја снема со геј-ослободувањето, кога гејството се вкалапи во единствен, обединет, хомоген идентитет – и кога, како што забележале многумина набљудувачи за подемот на „клоновската“ култура, сите геј-мажи наеднаш почнале да изгледаат и да се однесуваат како трејдови (и да спијат едни со други).234 Но дртата поделба на кралици и трејдови и натаму си испливува во машката геј-сексуална култура.

Повеќето од нив останале живи и имале услови да се спасат.

Може и не беа сами зашто со нив останаа мракот во очите и молкот во ушите.

По нив остана само една црна крвава паласка во снегот и неколку расфрлани прамени волна, а уште еден раненик, кој не беше толку умен или кому му беше повредена токму таа жица од инстинктот да молчи, заминуваше со бесно и продорно аурликање кон шумата, насобирајќи ги по себе сите тие глади и раздразнувајќи ја уште повеќе со својата вкусна животворна крв стрвната сурија во сета нејзина безбожност.

Еднаш, кога беше сосема изморен од таа игра, во која постојано се напрегнуваше да смири некого само со своето присуство, тој помисли дека секој од нив останува да си биде само она, што си е, и дека тука никој никогаш не ќе може да измени ништо.

Зад нив остануваат од босите нозе длапки што мирните бранови на морето ги полнат со пена и ситни школки.

На слободна продажба се ставени градите (или она што од нив останало).

Ќеифови! Ама, од нив остануваат само спомени на фотки и ништо друго.

Зад нив останале камења за околу пет воденици а сипаничавиот пат како да ги водел кон бескрајни пустини од кои и човекот и змијата се иселиле.

Барале по птичјите седалки јајца и се задоволувале со корења од ретко сретнатиот хумус, ги заменувале скршените оски на двоколките и ги крпеле тркалата или јаремите.

Полките навреме ја сетија и се распрснаа пред нејзината остра муцка; зад нив остана само треперење на крилја.

Зад нив остануваат тесните простори на родните предели, а пред нив се отвораше огромниот свет.

Бројот на турските глаголски заемки во текот на времето рапидно се намалувал така што само мал дел од нив останал во употреба, особено во разговорниот јазик.

Голем дел од нив останаа непрочитани, се најдоа во егзил во мојата библиотека.

И Татко и Камилски немаа повеќе што да додадат за зборовите ггурбетt и сурггун, тие ќе си влезеа природно во нивната листа.

Тој конечно се определи за следните најкарактеристични заемени глаголи во балканските јазици: бастиса, преткажува, претресува од турски bastisa; егглендисува, се забавува, се занимава од турски еlrnmrk; ендиса, победи, надигра од турски endisa; есапи од турски hesap etmek; заптисува, задржува од турски zapt etmek, се инаети од турски inat etmek; кабардисува, се крева на големо од турски kabaramak; казандисува, заработува од турски kazanmak; курдисува, поставува, мести, отвора, навива од турски kurmak; ујдисува, средува од турски uydurmak.

Стипцосаната земја, над која пловат зачаденост и црни испарувања на тага, ја ора усвитено железо и ја јалови оган, по нејзините врвици и библиски беспатици јаваат на коњски костури апокалиптични рицари - чумата, поморот, алчноста, бесот:коњските узди се густ сплет на змии, здивот на јавачите е сув ветар од кој и коренот на кровот се суши; зад нив останува трага: дрвени крстови, плочи со камени чалми, несобрани трупишта, урнатини.

Полките навреме ја сетија и се распрснаја пред нејзината остра муцка; зад нив остана само треперење на крилја.

Низ пукнатината на делканата оревовина ги виде сите живи во селото и оние што се далеку по светот, насекаде, преку големи реки или преку мориња со непознати риби и треви - чекорат, ги затвора круг во рамка на безизлез, се враќаат, остануваат по патот по дел од себе, потоа со згрченост ... гроб ... пепел; од нив остануваат само очите да ја бараат целта; распослани насекаде, тие се цветови на црна пролет.

Најпрвин старците виделе претсказание во лудите скокови на коњот без јавач, по нив останале зачудении востаниците кога коњот, најпосле смирен, минал неколку стражи и во логорот на една чета дошол до отворена бочва со вино од која востаниците црпеле со чанчиња и лејќи не да се испијанат ами уште еднаш да ја потврдат машкоста: се можат, се им е дозволено, но над се, и пак над другото се, стои разумот.

По нив останале уште само невидена темница. И студ.“

На нив остануваат парченца леплива кожа, соголеното месо црвено чади. во неговата свест се се меша: далечни мириси, лица, спомени, зборови, негови и уште нечии, и не знае веднаш кој и кога ги изговорил ...

Другите пак, со патината на мастилото врз нив останаа необјавени до овој миг, кога дополнети и допишани со новите стихови му се нудат на читателот на поезијата.

Над нив остануваат голите подадени прсти на гранките да го обвинуваат небото за тешкиот злочин. Дожд, дожд...

За нив остана зад него неговото пепелиште, еднаш засекогаш крстено заборав.

Па многумина од нив останаа на стража на Грамос, на Вичо, или сакати лежат по болниците во туѓи земји.

Зад нив останува прав и плачење, лелекање, колнење, анатеми, пцости и тивки молитви.

Најзначајните меѓу нив останаа недовршени; Поклонението на мудреците и Светиот Хиероним, кај Leonardo, и, се разбира, Големото стакло, кај Duchamp.