нив (зам.) - нема (гл.)

Ако во поглед на одделни прашања за кои се одлучува се поделат гласовите на повеќе различни мислења, така што ниту едно од нив нема мнозинство, прашањата ќе се разделат и гласањето ќе се повторува сè додека не се постигне мнозинство.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Членот на советот што, при гласањето за некое поранешно прашање, останал во малцинство – не може да се воздржи од гласање за прашање за кое подоцна треба да се одлучи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Од нив нема заштита сама по себе не е толку тешка колку што зависи од самиот тебе што можеш да сториш во онемозвожувањето на одредите за опустошување.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тој не мисли подобро ни за војсководците: “Оние што би требале да ја завршат војната, ја развлекуваат; имаат интерес да траат непријателствата бидејќи без нив нема доход ни пензија; за да не се најдат на улица по војната, се тетошат со непријателот”.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тие не беа спокојни и мисловни птици, какви што беа, на пример, штрковите, но не беа ни лакомислени ни нагиздени; во нив немаше никаква комичност и никакво шегаџиство во нивното држење.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кај нив нема будалштилак, нема неспособност, нема недостиг на умешност.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Патем ги гледав луѓето; ниеден од нив немаше лице; ги гледав и рекламите во разни бои; сите тие бои беа безбојни, без име; ниедна црвена боја не беше црвена, туку во себе само содржеше нешто апстрактно црвено; но ниедна не беше вистински црвена.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Над ваште невести и ќерки плачете, о бедни, бидејќи за нив нема спас.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Бидејќи немаме никаков општествен поттик да се вљубиме и бидејќи немаме никаков сопствен стандарден, надворешен, јавен облик со кој ќе ги дефинираме и претставуваме сопствените венчални односи, мораме да ги персонализираме постојните општествени облици за да ги направиме наши.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа станува твоја улога.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зајмиме хетеросексуални обрасци на односност и ги приспособуваме кон сопствените цели, истовремено потпирајќи се на личното и на интимното за да им внесеме особено, своеобразно значење – да ги создадеме значењата и обредите што им даваат облик, цврстина и полноважност на нашите чувства.314 Колку се полични или поинтимни таквите начини на ополноважување и легитимирање, толку ни е помала дистанцијата од нив, толку понеиронично ни е гледиштето кон нив и толку помитски стануваат тие општествени облици и обреди. ‌Ваквите самоодобрени, самосоздадени и самопотврдени облици и обреди можат да бидат особено угнетувачки токму за оние што ги создаваат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во нив нема ништо од конвенционалното и вештачкото што, општо гледано, им е присушто на прифатените или на наметнатите општествени улоги, а што му овозможува на општествениот актер каква-таква дистанција од нив, а со тоа и некаква противсила во однос на нив.315 Кога самиот си создаваш улога, немаш гледиште со лесен отклон од неа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Го слушавме Макс како ѝ ветува заедничка постела во соба со прозорец од кој се гледа улица по која врват луѓе (толку слично а толку различно на прозорците од кои се гледаше парк по кој чекореа пациенти и доктори), ветуваше денови во кои ќе си ги учат децата да зборуваат и да се радуваат, ветуваше колку ќе бидат блиски нивните тела и пред заспивањето и во сонот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Откако ќе се разбудеше, тргнувавме кон атељето на некој сликар, за да прашаме дали ги запознал, дваесетина години пред тоа, сликарот Фридрих Рихтер и неговата сопруга, но никој од нив немаше чуено за нив, и она следно прашање: „Од кого тие го посвоиле детето?,“ остануваше непоставено.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа пролет имаше мигови кога во Гнездо сите заборававме на своите лудила, мигови во кои нашите лудила забораваа на нас, и мислевме на Добрата Душичка и на Макс, и често го изговаравме зборот “љубов”.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Макс и Добрата Душичка си се приближуваа онака како што си се приближуваат небото и земјата во некоја далечна точка – се соединуваат само за окото што гледа кон нив во хоризонтот, а дека за нив нема соединување, ама нема ни раздвојување.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Рајнер го беше посетил и доктор Ауербах, кој некогаш во детството го лечеше од очај, но Фридрих Рихтер и нему му немал кажано дека синот бил посвоен.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Макс ѝ го ветуваше на Добрата Душичка она што тој самиот некогаш посакувал животот да му го вети нему, ѝ ветуваше сосема обични нешта, нешта кои луѓето не си ги ветуваат затоа што тие се подразбираат во постоењето та за нив нема потреба од посакување, нема предуслов за копнеж, затоа што копнежот може да се роди само кон она што е тешко остварливо.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Меѓу нив немаше „Старосрбијанци”, а сите беа само од Македонија и по нивното образование, до доаѓањето нивно во Србија, во бугарски или во српски училишта, се делеа на: „бугараши” и „гркомани”. Меѓу нив „србомани” немаше.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Што гледаме ние во најновата бугарска историја? Бугарија добива политичка слобода, најважното нешто во народниот живот, уште тогаш кога кај нив немаше народни идеали, кога и самите не знаеја што сакаат.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За нив нема никакво значење национализмот што се смета за нешто што си го има одживеано својот век. Тие се интернационалисти. Тие се најнапред луѓе, па после, ако им остане за тоа време, се Бугари.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Затоа ако некој сака посебни феминистички учења за овие општи места, прагматизмот нив нема да ги обезбеди.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Оние што му се покоруваа на челникот со лузна на лицето стоеја и чекаа немо крај спрегнатиот добиток во колилата.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Многу помалку од половина во дружината имаа по две волиња, некои од нив немаа со што да ги заситат. Но не мислеа на тоа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Седум жени во еден месец поминуваат во харемот на Џемал-ага. А од нив нема вест.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Зашто меѓу нив нема никого Перуноски, поточно зашто го нема братучедот Богдана, си мисли Максим не се изменил кон него; го оставил и понатаму да биде старешина на сите имотски сојови и глава на сиот сој Перуноски.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Очите му беа строги, во нив немаше страв.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Колку можат ми даваат. А што да прават, кога ни за нив немаат.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Затоа овие луѓе своите способности не треба да ги усмеруваат во погрешна насока, таму каде што за нив нема смисла.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Можат само да наштетат, а од нив нема никаква корист ни за креативен напредок.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Така, тој не зема во предвид дека конструктите се, изразени со нивните интензионални димензии, во меѓусебен дисконтинуитет, и поради тоа, „сведувањето” на еден конструкт под друг е логично, како и практично, невозможно. Husain (1983, стр. 20) концизно вака го резимира проблемот: Природните биполарности, од кои секоја ги претставува екстремите на диференцијација за кои е способна квалитативната генеричка природа, не се во хиерархиски систем... бидејќи ниедна од нив нема поголема или помала опфатеност од другата.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
По другите клупи околу нив нема никој, само тие двајца и се чувствуваат како некој самотен остров одвоен од светот и реалноста; само повремено доаѓа шум од реката и по некој клик на птица од дрвјата од кои се рони жолтеникав прав и ја покрива патеката.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Бог постои кога луѓето се пред губење гајрет!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
За нив нема ниту победа, ниту пораз туку само гајрет!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
За нив нема бури, ни подводни карпи, ни непозната смрт во водените струи.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И иако во нив нема ништо, ништо од садовина, волја, минерали (ништо од самите камења), тие сеедно ме опсипаат.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во нив немаше ништо посебно. Беше прерано за да се реагира за државниот удар.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Дебелите обесени образи во долниот дел беа толку надуени што беше тешко да се поверува дека во нив нема мали магацини за храна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имам жена и три деца. Најстарото од нив нема уште ни шест години.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Започнува различни приказни и никоја од нив нема свој крај.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тој и онака нив нема да ги прими на начинот на кој размислувам јас.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Како што ја фати лесно - небаре квечерно планинско ветре - така лесно ѝ ги пушти рацете, та виснаа омалени, во нив нема сила рацете да ги крене, а дланките нејќат да го прекријат лицето.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
- Мајко? Не - пред нив нема могила за да ја накитат со билјето низ коријата набрано.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Навистина, од верата ваш, ама кај нив нема „аман".
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Толку за муабетот на овие двајца Првпат отворам уста за туѓи муабети Ама како што гледате во нив нема ни грам политика А признајте дека убаво е да се муабети за згодни ножиња и газиња И дека таквите муабети не ги интересираат тајните агенти
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Конечно бидна и тоа: Џиги Миги Ентертејнмент се етаблирана продуцентска куќа со угледни клиенти, така да со нив нема зима!
„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)
Никој не знае ни колкав мерак ме обзема кога листам новини и часописи, а у нив нема ни трага од политички реклами, кампањи...
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Во нив немаше ништо, не, го немаше она што ме плашеше.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Но зад нив нема тајна.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Во нив немаше ништо друго.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Можеби е така. Такви голи и слепи очи сѐ знаат. За нив нема тајна. Смрт.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Седна спроти мене, го отвори Вечер и го повлече показалецот под еден од насловите на дното на страницата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не знам зошто но тој негов хубертус ме потсети на оние исклучителни знаци што луѓето си ги носат од своето раѓање и никогаш од нив нема да се ослободат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Во нив нема ноќ оти нема ни ден.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Меѓу нив нема многу допирни точки. Тие се светови за себе.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Многу од нив нема да успеат да ги завршат своите срамни, перверзни и блудни планови за оваа ноќ.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Микрофонот се повлекува. Од клозетот се слуша вресок. Излегува Малиот. Крвав е.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Што се однесува до останатите, за нив ништо не може да се каже бидејќи до нив нема пристап.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Само со нив нема надмудрувања, бидејќи скапо се плаќаат".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Господе, толку бистар човек а толку незрело да размислува!
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Помалите држави обично имаа легации (претставништва) на чело со т.н. министер или конзули (кои биле задолжени за економските интереси). 10 The Foreign Relation of the United States scries, во нив нема голем број документи коишто се однесуваат на американската политика спрема македонското прашање. 11 Термин од меѓувоениот период со којшто се означувал регион каде што судирите и насилството биле вообичаени, сиромаштијата била правило и каде што населението напросто не било подготвено за западните идеали на политичката култура: регион во којшто „ориенталниот“ карактер на Турците ги одзел европските вредности. 14 Во својот втор претседателски мандат (1937-1941), Франклин Делано Рузвелт поголем дел од својата државничка дејност ја посветил на внатрешната политика, а интересот за надворешната политика бил во втор план.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Во овој период за таквиот негов однос големо влијание имале изолационистите, во чии редови се наоѓале главно Американци од германско, ирско и скандинавско потекло.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Да ја претрчаат рамнината на Ревани и Шак и штом се спуштат во Новоселската река - за нив нема да има опасност вели, дежурниот офицер и од очи не го спушта двогледот во кој постојано има отсјај на ракетие што го горат небото.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Белки нив нема да ги донесат...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Но од гледиште на субјектот, се појавува вистинска животна околина, која го опкружува, а која се разликува од онаа што дотогаш секогаш ја доживувал, така што субјектот почнува да се однесува како да влегол во некој нов свет.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
„Меѓу нив нема разлика“, рече Херб.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Односите биле такви што за секого било јасно дека потоците крв на нашиот народ нема да трогнат никоја од големите сили никоја од нив нема да застане цврсто на негова страна.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Но, штета, во приколката кај нив нема место за мене и ако ми успее комбинацијата со Снеже и со Мацка, да земеме друга приколка во исто време, ќе истераме супер летување.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Но и Маврово и Ливадиште беа сè уште далеку од нас и денот, долг и пеколен, требаше со нешто да се пополни.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)