Озгора уште ни паѓа пепел и паулици.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Жената стана и ја замати сончевата светлина што ни паѓаше на масата.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Си ја гледаме косата како ни паѓа во отсечени перчиња по рамената, по колената, под нозете.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Бевме веќе готови да излеземе од куќата, го подготвувавме стадото и нешто друго што имаше останато во куќата кога дојде Цале Ангеловски кој ни паѓаше некој роднина, но не знам што, и му вели на татко ми ...а бре Митре да не си полудел, кај ќе оставиш татковство и ќе одиш во друга земја?
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Лежам во бледопурпурна наметка, со пижами под неа.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Понекогаш семки од патлиџан ни паѓаат на бледите наметки и ни застануваат на завоите.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Пилиштата ни го затскриваат сонцето и нивните сенки ни паѓаат над лицата, на дланките.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ни паѓа на главите, ни испаѓа од устите и ние дишеме премалено, со починување.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Не сетивме кога се замрачи. Вечерта пак в окопи. Пред окопите ни паѓаат гранати.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)