Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

3 Имено, при емајлирањето на предната страна од шпорет за греење нејзе ѝ прснува парче емајл во левото око.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Веќе следниот месец, во октомври 2002, по многу претходни неуспешни обиди да се разубеди раководството, Кирова – поддржана, а подоцна и застапувана пред судот од нејзина блиска роднина дипломиран правник (М. Мишковска), вработена во општинскиот 141 синдикат Велес – покренува судски спор пред тамошниот Основен суд како стварно и месно надлежен првостепен судски орган.7

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Во август 2006-та, вршејќи ги своите редовни работни задачи на работното место, Ф.И. без своја вина доживува повреда при работа (несреќен случај / vis maior).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Судскиот спор, во којшто имаше и вештачење од стручно лице- економист (М. Начарова), траеше една година – за да во месец октомври 2003 судијката (В.Мојсова) донесе пресуда во корист на Кирова, која нејзе ѝ е доставена следниот месец.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Сега знаевме дека нејзе ѝ нема спас.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Моето умирање нејзе ѝ е нешто како скришно место кое повремено по правило го наоѓаат брачните другари за оние работи со кои ги комлетираат брачните свињари.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Зошто тие, грдите луѓе, сите тие нејзе ѝ биле љубовници и затоа јас не знам колкумина се.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Тоа е толку многу видливо како жена ми гледа што се случува така што лесно би можело да дојде до скандал, сестрите да се фатат за коси, но жена ми го гледа и тоа дека сестра ѝ со завист гледа во гениталиите што нејзе ѝ биле на располагање во животот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Дека можеби јас нејзе ѝ правам магии? О, глупава јас.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Него, Цви Корец, главниот рабин на Солун, нејзиниот амбициозен, нееластичен, тврдокорен маж кој горчливата вест за неговото неименување на уште една функција, за духовен предводник на сите Сефарди, нејзе ѝ ја соопшти со нескриено разочаруваење.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

„Ама нејзе ѝ се ближи триесеттата”.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Додека траеше краткиот меден месец на запознавањето со заедницата.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Изгуби, а тој избор можеше да биде негов нов личен триумф.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

А знаеш ли зошто, госпоѓо моја?

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Сеедно, нејзе ѝ остана навиката секоја ноќ пред мугрите да стои пред прозорецот и да гледа во Једи-куле, потем во градот притиснат од ноќта и замолкнат, и за разлика од порано, стуткан меѓу бескрајот на морето од едната и занданата со седум кули насадена на ридот, на спротивната страна. Никогаш, ѝ поминува низ главата онаа иста помисла, не била среќна во овој град.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Нејзе ѝ било вкусно, ама не е за деца.“

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Таа не може или не сака да сфати: Та тој нејзе ѝ наздравува!... А како без тоа?!

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Па зар нејзе ѝ е лесно: деца, куќа...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Во својот познат одговор на критиката за своите преводи на Хомер, Френсис Њуман изјави: „Научниците се трибуналот на Ерудицијата, но кога се работи за Вкусот, обичната, но сепак образувана публика е единствениот вистински судија, и токму нејзе ѝ се обраќам.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Неслучајно мајка ѝ нејзе ѝ подрече дека вечерва ќе дојдат стројници.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Таа може него да си го сака колку што може и не може, само таа самата да си знае колку нејзе ѝ гори душата по него...

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

А не зашто нејзе ѝ се сониле пари на Латинска Црква, додаваа.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Утрешна Света недела, нејзе ѝ се молам потковичаните, таа да му донесе оздравување на Лазора, олеснување на неговите и на сите други и несреќа на душманите кои го ранија.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Минатата сабота, зараното (Максим и Костадин Дамчески од страв од незгоди не ги поведоа одвечер) главите на сојовите стигнаа во Прилеп, на ан кај Богатиновци: така си мислеа, расправијата помеѓу Хаџи Ташку и Лазора таму стана, па и измирувањето меѓу нив таму да стане.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И мисла црна нејзе ѝ блесна в глава како нож.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Тоа тие не го знаеја. А нивното незнаење нејзе ѝ беше најмала грижа.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Впрочем таа одамна знаеше штом и јас знаев дека љубопитниците се упатени во сите поединости.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И нејзе ѝ се допаѓаше сопственичката, која беше добродушна жена.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Нејзе ѝ треба материјална поддршка, организација и настрана јавна сфера.26

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Нејзе ѝ беа потчинети грчките болничарки и санитарци.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Станав, и влегов во станот за да донесам ќебе да ја покријам.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Заспа. Беше топол септемвриски ден, но јас знаев дека нејзе ѝ студи, знаев дека тој студ ја тера да сонува зима и мраз, сонува како е оставена некаде сама, и на неа паѓа снег.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Крај неа сите старееја, само таа младееше, на сите годините им растеа, само нејзе ѝ се смалуваа.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Но нејзе ѝ беше сосема сеедно што мисли тој за неа или што им кажува на нејзините пријателки.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Беше сето време тажен, тоа беше неразделно од онаа прибраност во срцевината, тоа нејзе ѝ ја носеше густината и глобачината.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Нејзе ѝ е потребно тоа што не ѝ достасува, што го загубила или скрнавила.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Нејзе ѝ е потребно она што не може да го најде во мажите со кои си ги плетка колковите, твојата чистота.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Нејзе ѝ ги подгорува крилјата, мене ме гламносува. Ја милувам по главата, а косата ѝ испаѓа, небаре коноп од под гребен. Ја викам Уља.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Старицата ја гледа белината на таа глава, и нејзе ѝ е до разговор; оди по беспаќето на планината, се храни со оној тврд леб, пие од поток што ретко ги сече ваквите неродници - камењарот и расеаните, темни смреки.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

А зборот со кој го грееше моето срце, сега нејзе ѝ го даруваш.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Тој ја држеше за рака, а таа беше свесна дека нејзе ѝ зборува, ѝ говори, ѝ глаголи за патот што им претстои.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Бродот испушти долг, тажен пискот во маглата; ако замине, утре ќе биде на море со Франк тргнати кон Буенос Аирес. Имаа резервирано билети.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

19.40 Ѕвончето! Срцето почнува да ми чука во исчекување, дланките ми се потат, се тресам додека ја отворам вратата и го преземам пакетчето.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Ми го предава пегаво девојче кое изгледа како ретко да ја гледа светлината на денот. Жал ми е за неа, но се чувствувам добро што нејзе ѝ ги давам парите.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Кога ќе изгубеше фигура, чувствуваше дека полето на кое ја загубил фигурата, зјапе празно, жално, втонува, се урива, а загубената фигура ја земаше од масата каде што ја оставаше противникот и не можејќи да се помири, ја пипкаше со прстите, ја жулкаше жално, ја вртеше низ прстите како да ја проверува дали и нејзе ѝ е тешко како нему што е исфрлена од играње.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Но мајка ѝ им рекла дека иако тој не лежи тука..., лежи неговата душа и дека нејзе ѝ палат...

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Во тоа им помагаа и нејзините две деца: тие му кажуваа на Богдан кога е мајка им сама дома и каде им е татко им; му јавуваа каде го чека, а нејзе ѝ кажуваа каде тој ја чека.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Тоа виорно вртење иако беше напорно, нејзе ѝ причинуваше задоволство, го прифаќаше, а одвреме-навреме и самата го потсилуваше.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Со понада му доаѓа и најстарата жена во селото; се влечка со мака по сокаците, но тоа нејзе ѝ причинува задоволство, што сè што било пред неа испратила, надживеала.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Со време Марија и Богдан станаа блиски и почнаа да живеат заедно: нејзе ѝ одговараше неговата мажественост, добродушност и убав карактер а нему нејзината убавина и подреден живот.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

„Те слушам!“ ѝ велев, или така нејзе ѝ се причинуваше.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Се загледа во полната месечина на која се оцртуваа линии на човечко лице: нејзе ѝ се причини дека тоа лице првин ѝ се насмевна со подбив и закана, потоа се смршти, се стемни, дека светлината истече низ некој дол од другата страна на темната планина чии сртови едвај се забележуваа како грб на огромна камила.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Таквите чувства ја спојуваа и со Деница, но нивната врска имаше и нешто многу подлабоко: Деница широко ја прегрна Илона кога нејзе ѝ беше најтешко, таа ја зближи со Крумета Волнаровски при што врската доби и степен на “службеност” која тие двете се обидуваа (без многу напор, бидејќи тоа навистина го сакаа) да ја релаксираат со постапки кои беа во согласност со обостраната потреба за слобода, за откаченост, за пиздарење и тогаш, или најмногу тогаш - кога се наоѓаа пред сериозна задача.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Секогаш кога тој ќе почнеше да ѝ раскажува за принципите на Ангсоц, за двомислата, за променливоста на минатото и за одречувањето на објективната стварност, и притоа да употребува уште и зборови од Новоговорот, нејзе ѝ стануваше здодевно, се збунуваше и велеше дека никогаш не обрнувала внимание на такви работи.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Рече дека нејзе ѝ се сторило дека тоа не е прашање само на моментот, на провокација од разговорот што го воделе поттикнат од темата на есејот што таа сакала да го пишува, а која се однесувала на природата и на екологијата.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Мене ми беше зад грбот, а нејзе ѝ удираше право в очи.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Нејзе ѝ требаше маж. И тоа ситуиран. Кој има свој дом.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Се чувствуваше необично. Не ѝ се веруваше дека тоа нејзе ѝ се случува...

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

А и тој нејзе ѝ е близок.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Сега куќа нејзе ѝ светна, гредите, од црни, саѓосани, се претворија во бели, нови, небарем вчера Илко ги наделал.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Но и Анѓа не направи никаков каршилак. И нејзе ѝ се виде дека оваа работа кога да е, јалова ќе излезе, и само попот може да се користи, та поповото излегување таа не го направи некаков маслават.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Во тој момент нејзе ѝ беше сѐ едно: чупе дете за неа беше нејзина рожба, нејзина среќа и надеж во животот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

На природата, велеше не ѝ е важна должината на живеењето, нејзе ѝ е важно: секое суштество да остави потомство, да го продолжи својот вид, својата репродукција.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Жена му рече нешто, но и нејзе ѝ свика.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

– Е, заслужи едно галење, џанам – ѝ рече кадијата и почна да ја гали по косата и лицето, па се наведе и нејзе ѝ залепи една целувка меѓу веѓите.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Токму тука, на ова место, додека е зафатена со себе и со внучињата а и со Костадина кому му е наменет полниот чипчак со чај, до Добра се прибира нејзиниот маж, ги крева неколкуте бовчи а нејзе ѝ дава ишарет да го проследува по дирата.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Петра исто така тој ден го виде Дине, ама не му се приближи, не му проговори, како да чувствуваше дека под кожата му се тркалаат костенови ижувини, нејзе ѝ беше мило што е надвор, што ја прикрпува бараката, што може да го удри чиста ава, што околу него се трчкаат неговите и дечињата на Тронда.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Нејзе ѝ е испомешана сликата и од тоа што пак се појави Костадин, устрау да го удре, се завртува да ги затутли внучињата да не настинат, а тој седнат веднаш до неа, си ја чеша небричената брада божем се чуди што ги снашло.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

На крај, дошла и старата негова. И нејзе ѝ вели: „Да простиш, стара, направив малку аџамилак“.

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Во Татковата речиси фанатична приврзаност кон книгите, нејзе ѝ се даде можноста да го продолжи животот со книгите, да си го продолжи, по многу години, идеалот на солунските лазаристи, нејзините единствени вистински универзитети во животот во кои се негуваше култот на книгата.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Гробот сал нејзе ѝ остана жив, неизоран, само неа Бог не ја заборави…

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Тие постојано погледнуваа во реката, небаре и нејзе ѝ се доверуваа за мислите кои сакаа да ги водат кон можниот излез.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

И нејзе ѝ кажувал Велче оти штркот го удрил со стапчето и после го фатил.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

Иако не може точно да види, нејзе ѝ се причинува дека од спротива, недалеку од пумпата во дворот, од тремот на сниската куќарка, грдиот Радуле и неговата држанка Стојна како да ја исмејуваат.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Истава помисла, дека нејзе ѝ е потребен некој кој ќе може некогаш ако затреба да сведочи за нејзината среќна надеж, и пред малку ми наиде, уште кога Бојка стоеше кај фрижидерот.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Ова обраќање кон мажот дури и нејзе ѝ заличи на лажен повик за помош.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

- Остави ја, нејзе ѝ пречи сè што мене ми се допаѓа – се јави повторно гласот на Катерина.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Не сум сигурен во врска со светлината што сега ќе ја спомнам, (мене сѐ ми се чини дека ја видов) затоа некој од моите блиски ако потврди дека чудна светлина огреала од лицето на тетка Боса Сотирова во моментот кога сфатила дека син ѝ нејзе ѝ се обраќа од темнината на ноќта, јас сум спремен да прифатам дека несомнено беше така.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

И покрај грдите зборови на Јана неговата Катерина како да не беше вознемирена. – Само напати ми се чини дека Јана е прилично безобѕирна.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

- И ти заслужуваш јадење – рече таткото, па и нејзе ѝ стави полна чинија манџа и едно исто така убаво парче месо.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Кога го велам ова мислам дека нејзе ѝ одеа на рака повеќе околности.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Пред сѐ отвореното, наметливо и дрско однесување на натрапничкава.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Таа го чешлаше онака како што нејзе ѝ се допаѓаше, со патец од левата страна, а тој ја чешлаше префрлувајќи ѝ ја косата преку вратот и ставајќи ѝ шноли отстрана кај слепоочниците за да ѝ се гледа лицето цело.

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Не видоа како бодликавата глава на татко ѝ на Ане исчезна од зад оградата.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

И нејзе ѝ падна врз панталончињата и сега двете девојчиња се кикотеа и се држеа за стомак.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Потоа ѝ светна дека веројатно и нејзе ѝ се направиле потни кругови исто како на водителката во емисијата.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Ема веднаш го покри со раката за да не забележи некој, а со ракавот од блузата си го избриша челото.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Можно е да дојдат и откако ќе си заминеш ти, поради тоа што натпреварот трае десет дена.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Сигурно, си помислив, ѝ е непријатно да признае дека и нејзе ѝ се одело во тоалет и чекала толку време.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

— Нејзе ѝ треба ветеринар, вели кондуктерот, марвен лекар ѝ треба.

„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)

Баба долго барала да купи иста таква шолја со мече, зашто нејзе ѝ се слизнала од раце, додека миела садови - ама веќе не произведувале такви шолји.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Загинал „незнамитисот“ во туѓа земја, а нејзе ѝ испратиле писмо со печат и царски знак...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Мислам дека тогаш нејзе ѝ го извадија името мошка Петра.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Нејзе ѝ велат, „Вашето дете е внатре во вас”.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Но јас мајсторски излажав, па така виновник излезе мојата помала сестра, па нејзе ѝ помодреа образите од шлаканиците што ги доби.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Таа во тетката Перса ја виде тетка Евдокија од Прилеп, не само по добрината и расудувањето, туку нејзе ѝ се пристори како да се сестри близначки.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Нејзе ѝ годеше кога слушаше дека е убава, дури и преубава (Господ знае што значи тоа!), ама и се лутеше кога ништо не велеа за Дончо, ни дека не е убав, ни дека не е - нешто друго!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

И нејзе ѝ се спиеше, а веќе почна да се разденува.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Така, на први октомври се сместив кај неа. Двете си имавме потреба една од друга, нејзе ѝ требаше сестринско друштво, мене исто така и сместување.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

Отидов да преспијам кај дада. И нејзе ѝ раскажав сѐ.

„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)

И јас нејзе ѝ дадов сметко-потврди божем од банката каде што тие ги упатувале дневниот пазар за секој ден во месецот и ги вртам датумите на печатот, го удирам за секој ден.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Ова овде испадна исклучок што го потврдуваше правилото на летка така што и нејзе ѝ беше криво што идејата ѝ се изјалови.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Кога јас тогаш нејзе ѝ реков дека ако таа мене не ми го дава клучот, тогаш јас ќе ја сменам бравата.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Јас тогаш нејзе ѝ реков вака: „Месецот во којшто влегуваме сега има триесет и еден ден“.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Само мене потоа сепак ми дојде срам од Еда така што нејзе ѝ реков на Еда да не му кажува дека некој го барал...

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Колку подолго Су остануваше загледана во влезната врата што полека самата се затвораше, толку повеќе нејзе ѝ се стегаше срцето.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Што ма, мајка ти!? – ја прекинав. – Зар сето тоа нејзе ѝ го раскажуваш? – се вџашив.