Кога пцовисуваше добитокот, и нему срцето му се корнеше, му идеше да плаче.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
„Враг нека носи сѐ... Не плачи... И ова ќе помине”, ја успокојуваше Трајан, но таа му олцкаше во градите; се обидувеше да ја смири, но и нему срцето му олцкаше и бегаше со лицето настрана за да не му ги види очите.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Често кога ќе го чуеше татка си да плаче како мало дете и да моли за ракија, нему срцето му се нажалуваше, солзи му идеа.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)