некој (зам.) - таинствен (прид.)

На почетокот не размислувавме дека тоа нè изделува од нормите што ги налагаше професијата, дека стануваме заробеници на, како што при една моја посета во затворот, ми рече Круме Волнаровски: “некоја таинствена плетка од случајности, некој див, необјаснив нагон, некоја алчност, незаситност.”
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
И пак и одново му се присторува дека некој таинствен глас на разумот, совеста и осудата допира до него некаде од срцевината на дебелите и многувековни дабови што растат на оброчиштето одспротива и го прашува: ЗОШТО!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
По некој таинствен пат, гледаш, сето тоа се пренесува и на брегот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
За нивниот вид никогаш не размислувам како да е жив, туку како целиот да се состои од оние мртви бубачки на нашиот тепих, сите новозагинати создадени со дејството на некоја таинствена животинска трага - можеби таа прашина во која понекогаш лежат - којашто лебдее во воздухот, којашто преку ноќ зацврснува и спонтано преминува од една телесна форма во друга, како што бил случајот со ларвите пред научното доба.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Ме повлече некоја невидлива сила во играта, некоја таинствена плетка од случајности, некоја самоизмама која за секогаш за мене ќе остане тајна, но ме повлече и ме задави и некој див нагон, нешто ѕверско што секој од нас го носи длабоко во себе, некоја алчност, незаситност.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Проклет да бидам, целото негово суштество се изменуваше, од него тогаш како да зрачеше некоја таинствена, непозната, незабележна светлост.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)