Во едно широко шише имаше камфор, жолтеникаво густ; си заби себеси шприц во раката - се распалија дивите струи, некоја дива енергија ја тргна раката на парализираниот човек наназад, па угоре, тој му ги наби лактите в гради.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Каков што беше тромав на изглед, сега одеднаш, кога немаше друг излез трчаше кршкајќи надолу како да е некоја дива коза.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Некогашниот здрав пат беше покриен од езерото, а новиот, сечен вдолж од багери, оди по мевот на сувиот рид, сув, само по некоја дива круша.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Целиот тој дел, целата оваа Билга Планина, е шумовита, и шумовито е сѐ таму до дното, до брегот од таа страна над Долнец, каде што е песокливо и суво, само по некоја дива круша и капина.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Да им се јавам на овие луѓе, ми е страв да не нешто ме отепаат или да не се некои диви луѓе од долна земја?
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
Не ќе биде лошо, мислеше сега Змејко, во сите тие денови да си удриме нешто, некој заек, или некоја срна, некоја дива коза можеби, или некој јарец.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
А сигурно нема да имаш ништо против ако начекаш и некоја дива свиња, да ја пречекаме да помине тука, еден од оние самјаци, што не водат сметка колку е висок снегот за да продолжат да се прошетуваат од една млака до друга, што продолжуваат и во зимните ноќи да ги откопуваат корењето од папрадот и од другите билјачки; а може да се пречека и некоја нивна сурија, што поминува и го остава по себе пооран сиот снег.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Мислам дека совршено знам со кого имам работа.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во твојот оглас имаше некоја дива поезија.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Или на некој миски сапун, на некој див босилек.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ги извлекуваш стапалата од некои диви капини и папрати и не знаеш дали бегаш од некого или бркаш некого.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)