ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тоа „царство” не никнало од некоја вистинска побожност, или барем од некаква попромислена есхатолошка калкулација, туку како симболска реакција на еден историски пораз, кој се случил и пред практично да биде изведен (бидејќи, пред да се изведе тој веќе бил определен, вели легендата - единствениот историски извор за органицистот).

Но иако малку поднапиен, тој очигледно преживуваше некоја вистинска и неподнослива несреќа.

Но, за разлика од печатот и од „геј-медиумите“ кои сите вакви работи ги викаат „геј“ – ние сме дел од едно големо движење на момци – мажи што ги отфрлаат претставите дека „Мажите што љубат мажи автоматски се дел од некакво ’геј‘ нешто“.

Но, нема тука да извадиме некоја вистинска етичка и интелектуална корист ако машки им покажуваме кој е кој, да им се правиме надмени или да се величаме себеси на нивна сметка – тоа е само бонус сеирче, кучкински ќеф, на кој е тешко да му одолееш.

За среќа, нема никаква потреба од тоа.

Откриј зошто!349 Би било исто толку лесно колку што би било бесцелно да фатиш да ги зафркаваш луѓево – на пример, да речеш дека јуначкиот мажествен немар за убавините на интерпункцијата им е настрано неусогласен со сомнително разузданата, прилично емотивна, апла женствено претерана употреба на извичникот.

Никој не покажа некоја вистинска загриженост, а повеќето само го запаметија тоа како прикаска со која домашните или соговорниците ќе ги забавуваат тие дена.

Кападокискиот истражувач на болестите ги посочува меланхолијата и манијата како два пола на лудилото: “Меланхоликот се осамува, се плаши да не биде прогонет или затворен, се измачува со суеверни идеи, го мрази животот,” тој “го проколнува животот и ја посакува смртта”; оние, пак, кои не се обземени од меланхолија, туку од манија, се во неконтролирана фурија, возбуда или веселост, и во овие состојби може да се чувствуваат инспирирани за големи дела за кои немаат подлога да ги направат, или пак можат без некоја вистинска причина да убијат некого.

Понекогаш, двата пола на лудилото се пројавуваат кај иста личност: “Некои пациенти, откако се меланхолични, имаат напад на манија,” додека пак некој кој бил еуфоричен заради манијата, го обзема меланхолија, “станува, на крајот од нападот, изнемоштен, тажен, молчалив; се жали дека се плаши за својата иднина, чувствува засраменост.”