ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

„Во што е работата“, рече Индиецот. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 183

Американецот рече, “Но што да правам со стара железна ограда”?

„Сигурен сум дека можете да ја продадете на некоја ѕвезда во Холивуд“, одговори старешината.

Меѓу стеблата и високо над врвовите завива ветерот и макаршто небото е исшарано со партали облаци меѓy кои свети по некоја ѕвезда, се чини ќе има бура.

Одвреме-навреме низ ѕвездените роеви ќе се стрелнеше по некоја ѕвезда, ќе оставеше зад себе долга светла трага и ќе исчезнеше. “Умрел некој“ си шепотеше Славчо.

На жена си Профимица, која често паѓаше во несвест, ѝ велеше дека е родена под знакот на некоја ѕвезда паѓалка која нема постојано место на небото, која е пречувствителна и кревка и која од ништо, од туку-така паѓа.

На место него сигурно некоја ѕвезда ќе оборам. (се повлекува од балконот и, подоцна, се појавува во двориштето).

Далеку од тоа дека се иззема од хистеричната возбуда што дречливион наслов сака да ѝ ја внесе на масовната публика на која ѝ е упатен, тој радо се асимилира себеси во таа публика, присвојувајќи си ја мелодраматичната реторика на насловот, го цитира и го репродуцира со подбивна сериозност.

Започнувајќи ја песната со зборовите од насловот и рецитирајќи ги со сопствениот глас, тој активно (односно, пасивно – односно со активна пасивност) ја зазема положбата на субјект што трачерскион наслов му ја натура на неотпорниот читател.

Истовремено, цитатот на О’Хара ја разголува превжештената реторика на новинарскиот дискурс, исмевајќи го насловот поради мелодраматичната претераност, поради напнатиот напор да нѐ натера да внесеме толку многу горливо и заблудено значење во поситните дробности на животот на некоја ѕвезда која, всушност, не ја ни познаваме – иако жолтиот печат можеби нѐ навел да мислиме дека ја познаваме – особено кога сопствените животи не ни се квалификуваат за исто такво грижливо размислување и сочувство. ‌О’Хара му се придружува на извикот од насловот, го повторува небаре ги искажува сопствената шокираност и потресеност и си го присвојува исказот пред читателот на песната воопшто да сфати дека О’Хара само го цитира жолтиот печат.

Да зборуваш со сопствен глас, ако си онаков културен простодушник за каков отпрвин се претставува самиот О’Хара, значи да ги усвоиш ветвиот јазик и склоноста кон мелодраматично претерување кои се одлика на новинарскиот дискурс.

Во далечината, најпосле се раздвижија темните облаци, и од време на време ѕиркаше по некоја ѕвезда.

И овде-онде, ми светнува по некоја ѕвезда меѓу буките. Една ќе се скрие, друга ќе се појави. Како што ќе мрдне некоја парошка, така и ќе се појави. 202