некој (зам.) - човек (имн.)

Прати ли некој човек да разбере, да а потпраша одоколу, ќе се маже ли или калуѓерица ќе седе?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Повремено некој човек, за кој си мислел дека е одамна мртов, повторно се појавуваше како дух на некое јавно судење, на кое со своето сведочење ќе обвинеше уште стотици други луѓе пред да исчезне, овојпат засекогаш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога вака ќе се стрелнеше ѕвезда по небото баба му велеше дека умира некој човек.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Си велам така и ја прифаќам прошетката во пресрет на една црвена светлина што ми ја предлага некој човек.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Горе, крај главниот пат, некој човек по име Шабан Мемедовски, или Шане Менедовски, луѓето не беа сигурни за името, бизнисмен, што се вели, добил дозвола од некого од власта да направи рибник. Работата беше била напредната.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
АМПО: Јас повеќе би сакал некој човек средна рака, ама кога е по адетот, нека биде и најсиромав, и најбогат, само ако наиде прв.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АМПО: Не, само прв! Како што рековме дома: само по адетот!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Можеби интуитивно, сум сакала со тој испис, и не знаејќи сосема точно што сакам, да илустрирам некого, некој човек што бил со мене, а врвел крај мене?
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ако сакаат да нѐ ослободат Бугарите, зошто нѐ даваат на Италијанците, вели некој човек.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе се вивне некој полски нужник и ти знаеш дека фитилот го држи некој човек, чоловек, женшина.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тук там по некој човек што се врти по долгата колона, дечиња од пред влезовите истрчуваа на кај колоната, молчејќи да ја следат, за на крајот, кога Геле ќе стигне пред една недоправена куќа со две црни дупки наместо влезови а со исто такви црнини на првиот и вториот кат, да прераснат во цела сурија.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Димостен му пратил порака преку некој човек и го замолил да го пречека на станица, ама иникому да не кажува дека ќе поминува по Скопје.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Само на крајот од паркот, каде што неговите диви дрвја престануваа како пресечени, се гледаше како на полето работи по некој човек, а по ожнеаните ниви се издигаа копи сено, додека меѓу довикувањата на полските работници се плеткаше лаежот на селските кучиња.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ајде, Цезар...кога се говори за смртта на некој човек, се говори и за неговиот живот...
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Од таа помисла се наморничавив.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во тој миг зад зградата дојде некој човек. Дејко се подзатскри.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
На ред беше Дејко. Се упати накај ОПЕЛОТ.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Сенки на некои луѓе се исправија на местото од каде што дојде пукотот и бесшумно се изгубија некаде натаму.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И денес се лутам затоа што на шефот не му побарав отказ пред да бидам принуден да му го побарам; што неговите безвредни предмети не му ги фрлив пред нозе пред да бидам речиси принуден да му ги фрлам: зашто, еден ден мојата стопанка ми внесе во канцеларијата некој човек со мрачен поглед кој ми се претстави како продавач на лозови и изјави дека сум сопственик на сума од 50 000 германски марки ако сум тој и тој и ако имам некој си лоз.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Арно ама, во моментот изгледа сè уште не беше избран автомобилот кој би ме лишил од животот и срцето ми е сосем здраво, иако и јас не сум противник на добрата капка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Слепите најдобро можат да оценат каков е некој човек, зашто по говорот го мерат...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И вели дека кучињата вијат само кога умира некој човек. Ко ли ќе да буде, си зборува Гојко.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А може нешто сме подале преку покојната, вели, или нешто ја поминало: куче или маче, глушец или кокошка, а може и некој човек да ја пречекорил, му вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Заспан покрај грмушките, ѝ прилегал како некој човек под зелено засолниште.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)