Кога ќе пресретнеше во холот некоја студентка со марама, тој најучтиво ќе ја запреше: „Колешке, оваа марама е моја”, па ќе ѝ ја симнеше од вратот, ќе ја обвиткаше околу својот, ќе се поклонеше и ќе ја одминеше.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)