Филозофот го зеде прстенот, побара да му се даде уште некое слово сочинето со истото писмо, на книга напишано; и му донесоа, книга од глина, донесена со прстенот заедно од ини пространства, од краевите на земјата, од непознати родови.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И кога понекогаш, сосе машината за пишување излегувам на балконот, раслечен и раскрилен над целиот простор, и додека удирам по некое слово и слушам дали тој удар се огласува подалеку, тие ме гледаат чудно.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)