Знае дека тоа се машки работи, дека нејзината нежна конституција одвај тоа ќе го поднесе, само во тоа може да има и надеж дека во некоја прилика ќе го истресе црното семе од себе.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
„Оној што не верува во тоа“, пишува понатаму Хундертвасер, „во некоја прилика нека се потруди да ги изброи рамните линии што го опкружуваат и ќе сфати; затоа што никогаш нема да стигне до крајот“.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Па таа изгледа не знае дека детето нејзино со години ја клима врската на соседите од третиот кат и дека сите во зградата знаат како двете жени од тој едниот кој, да се прашувам јас и не е некоја прилика, се разминуваат на скалите, најверојатно во интерес на тоа да не се излади постелата .
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)