Се буди со некоја мачнина во стомакот која завршува со суви обиди за повраќање, а истото се повторува и во текот на денот, при вршењето на својата работа, а особено во миговите кога ја раширува шамијата со јадењето.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Телото ми е запарено и ми предизвикува некоја мачнина.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Кога по игранката се врати дома, темелно ги изми забите, ја исплакна устата и си легна со некоја мачнина во стомакот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Но луѓето пуштаат брада, велеше дедо му, и кога некоја мачнина ќе му завладее во душата.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Вчераутро, на пример, по доручекот во 9:00 часот, со длабоко воздивнување, погледнувајќи во часовникот од каршија, почувствував некоја мачнина од бавното минување на времето и од помислата за преостанатите 8 работни часови кои требаше храбро да се издржат.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)