Дури кога ќе се симнеше на својата станица, железничарот Круме ќе забележеше на подот - меѓу внесената кал и фрлените билети - некоја китка трендафил, згазена на подот и згмечена во калта.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Беше планински чај, Змејко летоска го имаше брано по висовите и камењарите над рудините уште нераспупен, го береше за дома, но секогаш остануваше и тука по некоја китка да се најде.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)