некој (зам.) - алиште (имн.)

Кој што зачува по некое алиште, покровче или нешто од бакар старна (котел, тепсија, тава, ѓум), носеше и го сменуваше со жито.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ќе ми донесиш нишан од обата. Од Доста од котата, од Илка од некое алишче, некое парталче.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Старата чекаше да слушне од него какво варилце да зготви за ручек, а можеше патем да пропере некое алиште или да ја фати метлата.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)