Некои автори со право поставуваат прашање зошто, меѓу останатото, дрогите не би се користеле како средство за продирање во длабочините на душата, со што би се ослободиле можностите за имитирање кои се блокирани благодарејќи на постојаните церебрални навики на нашата западна цивилизација.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Некои автори коишто пишувале за Солунските атентати, за виновници за апсењето на И.Гарванов, Д.Мирчев и други ги прогласиле гемиџиите.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Значи, за да се сфати сериозноста на делото на некој автор на рецепторот му е потребна стимулација или ако сакате, необична инспирација.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)