Иако по улицата минуваа пајтони, чези и по некој автомобил, отсекаде доаѓаа цветни мириси, се допираа, вмешуваа, ширеа, опиваа и продолжуваа, а појот на птиците ги следеше и го украсуваше тоа славје на природата кое насекаде силно тропотеше – славјето на пролетта.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
„Многу ви благодарам“, рече Кате, „можело да заталка подалеку или да го згази некое авто.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)