ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Тој се забораваше. И дури посматраше така заборавен, на лице ќе му светнеше некаков чудно благороден израз.

Ги следи в чекор и кога доаѓа политичкиот, лае со некакво чудно цвилење.

Тој направи некакво чудно движење. Јас отскокнав.

Првото што му го подаде на Винстон оставаше некакво чудно, а сепак познато чувство под прстите.

Тргаше од својата цигара - гледаше откосо и лукаво во несреќната, избезумена мајка ѝ, ненадејно и за неа, ѝ се роди и ја обзеде, во тој момент, некакво чудно задоволство да почека со својот план и да се насладува колку што може подолго на чувството дека ѝ се во рацете мирот и спокојството на оваа богата, чорбаџиска куќа.

Тој свиок, веднаш ќе видиме, ќе донесе промена во дескрипцијата: „Водите удираа првин во стените од едниот рид, потоа во другиот, од што постојано се слушаше некакво чудно шумолење...

Водите удираа првин во стените на едниот рид, потоа во другиот, од што постојано се слушаше некакво чудно шумолење, некаков потаен говор.

И откако сѐ испораскажаа како што не е, сите западнаа во некакво чудно, пополноќно размислување, што наликуваше на сон.

Бевме излезени од кобната одаја, од видението, и мене ништо не ми беше јасно; изгледаше како ништо да не сме сториле, како само да сме ја разгледале одајата, а на лицето на Филозофот сјаеше некакво чудно блаженство и спокојство.

Се слуша, веднаш не се знае од која насока, некакво чудно квичење и никој од двајцата веќе не знае дали кон нив се доближува ѕвер со човечка болка во кучешка душа или човек со тага на пес во грлото.

На месечината понекогаш ќе светнеше стаклесто црно само по некој поглед, како поглед од истечено око, ќе проблеснеше само по некој отскриен заб, но сега сето се престори во некакво чудно сновење околу неговата пилана, едно такво забрзано одминување, при кое секој од нив, со една чудна фанатичност во таа проклета осамена недоверчивост во оние сиви, изребрени тела, како да мораше да мине на секое место, така што неколку пати се случуваше да се судрат по два, а притоа само остро ќе прикрцкаа нивните очници.

Но и после, и кога беше совладан од тешкиот сон, таа црвојадина продолжуваше да го глода и да ги населува неговите соништа, терајќи го и таму, и во соништата, да продолжува да се ежи и да се преметнува, да стенка и со некакво чудно завивање да им се одѕива на сите оние расплакани и закискани од ветерот лелеци на дивината надвор.

А чувството за тоа дека рацете им се исти, тоа чувство за близината, се враќаше кај него со секој нов дојден човек, со секој нов чивт набракнати раце, сѐ додека тоа чувство во него не израсна во некакво чудно чувствување како да си е дома, со тие луѓе во сините валкани комбинезони.

Ќе те следи додека си жив, се сетил за зборовите на дамкавата Фиданка Кукникова на работ на лесновската шума.

Ќе ја натерам да се врати, мислел, зашто немал каде да ја води; таа, со спокојно и некакво чудно безживотно лице од работилница на мајстор што од румен восок може да измеси млада светица, го чекала задуван и зол како човек што е осуден да се соочува на секој чекор со призракот на својата необична младост.

Но сега во душата ни трпкаше некакво чудно чувство, некаква необична и несекојдневна возбуденост, потсетувајќи нѐ за нешто невистинито и лажно, за нешто што одамна било и изминало ...