некаков (зам.) - проѕирен (прид.)

Мракот како да се проретчи, облагороден од некаква проѕирна лилавост.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Беше почеток на октомври, утрото студеникаво, некаков проѕирен сињак ми се нафаќаше по брадата и мустаќите.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)