А овие ситнурии и трици што ги имате внатре, ѓавол нека ги носи, ниту ни требаат ниту пак претставуваат некаков особен план...
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Тоа офицерите личат некако на грчките, но војниците — вистивски Тиквешани со селски шалварчиња и со некакви особени капи, што ги викаа „шајкарчиња".
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Бидејќи веќе ја спомнавме и жена му, тогаш и за неа ќе треба да кажеме збор-два; но, за жал, за неа не се знае многу, освен само тоа дека Петрович има таква жена, која на главата носи капче за мажени жени, а не шамија; но со убавина, како што ни се чини, таа не можеше да се пофали; во крајна линија, кога ќе ја сретнеа само гардиските војници ја загледуваа под капчето, трепнувајќи со мустакот и испуштајќи некаков особен глас.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Дури и очните јаболка им испуштаа некаков особен, благ мирис.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Имаше некаква особена симпатија спрема тоа црно, весело и задорничаво момче.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Таа привилегија на еден дијалект, поддијалект итн. да биде орган на литературната реч – според учењето на историјата на јазиците, им се дава ним не по некакви особени естетски предимства, а по чисто практични причини, т.е. по стекот на историско-културните околности.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)