некаков (зам.) - надеж (имн.)

Ги кренав рацете, ги допирав прстите на неговите раце барајќи некаква надеж и поткрепа, но неговите прсти остануваа неподвижни.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој криеше некаква надеж дека јагулите го означуваат излезот од балканскиот лавиринт.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но нејќеше Петре така лесно да се помири, некаква силина се разбудуваше во него, некаква надеж се јавуваше и го тераше да верува во себе, во својата чудна предреченост, и да ја бара.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Клечејќи така на подот, ја кренав главата и се загледав во неговите очи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Девојчето трга, повеќе да ѝ угоди на мајка си отколку што самото има некаква надеж, поминува отсутно наоколу и се враќа збирајќи раменици: - Нема.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Човекот утре се жени, а ти мислиш на некаква надеж!“ ***
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Емиграцијата даваше некаква надеж.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Меѓутоа, тука беа Татковите книги, од кои сѐ уште се ослободуваше некаква светлина, некаква надеж, да се истрајува додека тие се прелистуваа од невидливите раце на судбината.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Трети ќе најдат оти јас проповедувам некаква надеж за поправување на Турците спроти нас и на европските реформи во нашата татковина, кога досега јасно било докажано оти ни Турција сакала, сака и ќе сака реформи во Македонија, ни големите држави се наклонети да ја принудат Турција за да ни даде некакви, па и најмали реформи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)