Токо, едно сакам дедот Петко да му каже: јас не сакам од него ни лири, ни вранги, ни бели меџудии. Не су кобила да се продавам.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во тие моменти Аргир не беше за него ни лош, ни намќор - а само мајстор, голем, прочуен мајстор, којшто го возбудуваше со секое свое движење, со секој поглед, со секоја соѕидана тула.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)