На вечерата во ресторанот Бисер преку Камениот мост, кој чинам веќе не постои, Александар ми рече дека сум пораснала.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Во него повеќе немаше играчки.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Итриот Ерменец има причини да биде спрема него повеќе од учтив одошто е потребно.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
И навистина, ние што одевме по него повеќе личевме на распердушена гускина тајфа, која тукушто се кубала со некое друго јато, отколку на спретната, секогаш спремна, скаутска младеж.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Никако кај него! Јас сум твоја сега. Не одам кај него повеќе!
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Никако не му даваше рака на дуовникот за да го носи Силјана со себе на Божи гроб, чунки сакаше да арчи пари за него повеќе отколку што му чинеше ругата.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)