Она него сака све дури умре.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Ама она не слуша, она рекла него сака.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Си припомнив за баба ми, дамна упокоена, за нејзините кажувања: - Тоа, Ѕвездо моја, Дедо Боже си ги тресе перниците - сѐ од бели пердувчиња од бели гулабици... и одеднаш сетив некаква милина, па сум се втурнала во домаќинот мој, небаре во него сакам да се засолнам...
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Облакот што нѐ криеше веќе не постои, дури и за него сакаат да нѐ изведат пред поротниот суд на Сена.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Сега за него сакам да ти докажам.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Се прости со заптиите во Дуње, бидејќи беше близу до Прилеп, а рано се спреми денски да се прибере, та не подозрувајќи никаква опасност, тргна само со својот гаваз и Андона, кого сакаше уште да го протепа патема што го излага во Полчишта оти ќе плати, кога ќе си отидат во неговото село — Дуње, а од друга страна со него сакаше и да се оправда пред своите старешини во Прилеп, дека ги употреби сите мерки, а останале понеколку души фукара од секое село што не платиле, ама барем разбрале оти живеат во царштината на Султанот, носејќи ги сињилата по телата од стаповите на авалеџијата.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Почесните трибини како да расцутеле од убавите дами.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)