неа (зам.) - во (предл.)

Во меѓувреме, пак, работодавачот покренува и судска постапка против синдикатот на работниците, а како резултат на тоа, во септември 2009, Апелациониот суд во Битола носи пресуда со која штрајкот на вработените се прогласува за незаконски –  одлука која, според Ѓорѓиевски, е крајно спорна и сомнителна.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Оваа одлука веднаш е оспорена, и важно е да се нагласи дека за неа во моментов се води спор против Република Македонија пред Европскиот суд за човекови права, при Советот на Европа во Стразбур!5 Откако штрајкот беше и судски забранет, работниците мораше да се вратат на работа.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Сега и јас ќе одам по неа во станот каде што ќе ме очекува.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Потоа на шестнаесет години, по преживеаниот пеницилински шок, Татјана падна од мотор два дена по завршувањето на училишната година и ја скрши бутната коска.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Се фаќаше за џебот од пижамите, вадеше пари и ни даваше.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не ѝ дозволија да остане со неа во Градската болница (секогаш имаа некакви правила) и седеше пред врата очајна и несреќна.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Повеќе заради тоа што се надевав дека ќе ме земе со неа во Мичурин затоа што јас сакав да бидам со дедо ми.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Загатката беше решена дури другото утро кога, минувајќи покрај истата ограда, погледнав преку неа во дворот и забележав мали куќички, за маалските, „безспризорни“ мачки.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сепак, за нашата епоха е својствено тоа што во мигот кога фонетизацијата на писмото - историското потекло и структуралната можност на философијата како наука, услов за epistémѐ - настојува да ја освои светската култура2, науката повеќе не може да се задоволи со неа во ниедно од своите напреднати подрачја.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Алудирајќи на една наука за писмото зауздана од метафората, метафизиката и теологијата3, мотото не треба само да најави дека науката за писмото - граматологијата4 ги покажува знаците на своето ослободување ширум светот, благодарение на нејзините решителни напори.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Каде? - се зачуди мајка му, кога профучи покрај неа во кујната.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Соседот го внесе во радиостаницата, го поведе низ ходниците, го доведе до една врата на која пишуваше „кадровик” и го турна низ неа во зачадената просторија.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Сега сме како двојка, - му довикна Горда од нишата, - што си здосадила во бракот, - па се насмеа на сила во еднособниот стан.  - Баш, - ѝ потврди Грдан, уште со неа во видното поле, но веќе далеку во од неа мислите.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Не разбравме дали плаче поради зборовите на Мајка или затоа што ја гледа неа во солзи.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кога водата во котлето провре, Бојан истури малку од неа во едно длабоко земјено паниче. Го испразни паничето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Векот на чувствената сензација е непредвидлив: поетот ќе ја прими неа во времето и ќе му ја предаде – на времето.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
И таа, жената негова, поправо тоа што се случи со неа во 1942-та, кога Потковицата повторно беше завојувана од Бугарите, го одреди сиот подоцнежен Тодев живот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Без неа во ридиштана бев загубен овен без никаков знак за патот кон бачилото.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но кога Сандо ја прашал дали слушнала дека некој посакал да и се обрати, одговорот на Јана бил негативен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еднаш Сандо и лично слушнал како обвинетиот и се обраќа по име.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сандо од обезбедувањето ми рече дека обвинетиот двапати се обидел да ѝ се приближи на Јана, дури и да стапи со неа во контакт.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Токму така и бев рекол на Цвета во нивната плевна.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој се поднаведна и влезе, со неа в раце, во визбата, таа му се извлече од рацете и со обете раце му се обви околу вратот.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Во тивки и месечеви ноќи, во времето на жетвата, луѓето ја гледаат неа во развеан бел фустан, со спуштени коси до рамената и со очи што блескаат како ламби.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Имав седумнаесет години, Луција исто така; одев со неа во трети клас и зад себе имав речиси три години безуспешно додворување; седеше токму пред мене.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој рече дека имал некоја стрина по име Цвета; дека била фризерка и дека имала дуќан во центарот на градот; дека како дете редовно наминувал кај неа во дуќанот, а таа по работата, откако ќе го затворела дуќанот, го водела дома и му мачкала едно парче леб со жолт путер; таква жолта боја никогаш веќе во животот немал видено, ниту пак некогаш повторно во животот сетил таков мирис.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Да се зафатиме ли со неа во онаа класична, универзална смисла – како во џудигарландските кампести дрег-претстави и во Стоун буч блуз?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На пример, не е јасно како тоа Џуди Гарланд ја претставува геј-културата „во онаа универзална смисла“ во која ја претставува дрегот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога настраните вработени од Тајм аут Њујорк седнаа да се договорат што да оди во фељтонот за „геј-културата“, бргу сфативме дека тоа никако нема да биде лесна работа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Примерите за геј-културата што ги наведува, оттука, откриваат низа потфрлања во разните негови концепции и дефиниции.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бев со неа во сите тие тешки моменти и ја храбрев.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Почна да се чини дека секој пат кога ќе отидевме некаде да се фаќаме- на задниот чардак кај твојата полу-глува баба, мустаклија Италијанка која седеше пред станот кикотејќи се на репризи од “Ја сакам Луси”; или во собата за рекреација во подрумот на твојата пријателка Џини додека родителите ѝ беа на целоноќно куглање а таа беше горе со тогашниот ⥊ симпатија Брад; или далеку во предградијата, во драјв-ин киното “Огромниот Близнак” за време на таканаречениот Елвис Фест викенд - удавената жена постојано беше со нас. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 182
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дојдов по неа во седум и ја одведов до ресторанот „Ми гропа“ кадешто таа педантно го одвојуваше секое делче месо од нејзиното јадење „пат таи“, ја набљудував додека ги пиеше четирите шишиња „синга“ од по три долари литар, а потоа нежно ја погалив нејзината коса која мирисаше на балсам додека таа дремеше гледајќи го „Терминатор“ во киното во шопинг центарот.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Испивме по пијалок во „риголета“ пица барот (и две парчиња пица со сирење) и ја испратив дома. Штом се качивме до нејзиниот стан таа ја отвори вратата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го сврте кон мене долгото, елегантно и страдалничко лице на своите пуритански претци и ми ја пружи раката.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Но што ако ја најдевме? што ако - знаеш - што ако, откако ќе се онадевме, влезевме на ноќно пливање и ја најдевме неа во водата?“ рече ти одвратувајќи го погледот од мене и почнувајќи да шепотиш.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Но Џули, не се случи така,“ се обидов да бидам разумен, иако ова не беше прашање на разум како ни било што друго помеѓу нас.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се менувавме, затоа што Паулина секоја ноќ се будеше, и Марие или јас, според тоа која од нас беше со неа во собата, останувавме без сон.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми веќе не излегуваше да прошета со мене, ниту пак играше надвор со своите врсници, затоа што им беа поминати годините на игрите; неговите пријатели понекогаш доаѓаа во неговото сопче, а кога тој излегуваше да посети некого од нив, мама доаѓаше кај мене и велеше: “Денес е убав ден,” ги поттурнуваше завесите и го пушташе сонцето да влезе во собата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа знаеше, не само по тоа што наутро при неа во кујната почнав да доаѓам дури откако ќе слушнев дека брат ми заминува во гимназијата, а се повлекував во спалната што ја делев со моите сестри пред тој да се врати дома, туку и по тоа како се менуваше мојот лик кога брат ми и јас ќе се погодевме случајно во иста соба, како си ги избегнувавме погледите, како ни се менуваше дишењето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И оној од Ираклион, се сети, имаше приказна со неа во главната улога: се качуваше по спиралните скали со везена железна ограда на една сецесионистичка зграда.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Наидов на неа во интервјуто на Душко Коваќевиќ направено по повод неговиот прием во САНУ.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Што можел да стори Онисифор Проказник - да побара од непознатите осуммина да се тргнат од патот за да помине дружината со двоколките или да заповеда веднаш да се пука?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
За делче од миг низ неговото сеќавање поминал настан од неговото најрано детство: неугледна старица од некое планинско село дошла на еден Велигден во полна црква и со голем крст во рацете го надвикала свечено облечениот поп барајќи од набожниците да појдат по неа во доброволна смрт.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Чудно, - ми вели, - јас не питам. Што ми давате пари?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Можеби, јас ќерката си ја чекам - сакам со неа во кино да одам.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Како, вели, рацете не ви се исушат, такви гестови да правите?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Па јас подобро ќе си ја дочекам ќерката и со неа во друго кино ќе одам, отколку со вас да седам и да дишам со заразен воздух.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Си продал еден камен бесценен и се обогатил многу.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сирота срна од жал по сина е, се врлила во море, запливала по детето и таа сакала да оди; видел оти така сакала срната да одит по детето, ја зел и неа в гемија и си тргнал да си одит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И, додека те повикуваат во родилна сала, измерена колку си отворена во единица мерка „прсти“, слушаш како на боксот до тебе една црномурна млада пее стара ромска песна „Есмералда“ на барање од докторот и, додека таа наполу пее, а наполу вриска, ти доаѓа да завиваш и ти со неа во дует. . . .
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И секоја улица како да беше за мене создадена, неодоливо ме канеше да тргнам по неа во далечината... во светлата магла што ми ја вознемирува душата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па, денес ќе си купам корици и на плоштадот ќе постелам картонска кутија, а на неа во оригинал ракопис од тефтер ќе ги продавам приказните... во корици.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И ме разоткри, а кога притрчаа и другите две девојки за да побараат дозвола за сладолед, на овие од „пекарата“ им преседна муабетот, а беа и посрамени затоа што го препознаа јазикот на кој разговарав со децата и им беше јасно дека Германката - јас, сè ги разбрала, и дека оној најдобриот меѓу нив во одредени активности залудно си се проектирал некаде таму далеку со неа во Дизелдорф.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Јас неа во двете обравчиња, таа мене по сто ситни мали бакнежи, по некој звучен.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Не, тоа беше внатрешна потсмешливост, безмислена и смрзната, а од неа во него остана длабок белег.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
– Нема да се скине од плачење затоа што си оди од дуќанот. – Но во новиот дом, во далечната, непозната земја, нема да биде вака.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Уште од нејзината прва недела во санаториумот, ноќната болничарка без заобиколувања ѝ предложи да спие со неа во стражарската соба.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Којзнае што ќе речат за неа во дуќанот кога ќе разберат дека побегнала со маж?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но гневот сѐ уште остана во неа, па со удари им се противстави на болничарките кои безуспешно се обидуваа да ја совладаат, сѐ додека не ја виде Херкулина како со прекстени раце ја мерка оддалеку.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Почека избезумена, алчно слушајќи го познатиот звук, тажна и испотена, еднаш, двапати, трипати, и конечно го слушна гласот на мажот на својот живот, кој живееше без неа во нивната куќа. – Да?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тоа беа пораки чиј разорен копнеж можеше да распука и камен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Можеме, исто така, да запазиме дека Ѕвездата е седумнаесеттата голема енигма во Тарот-от, и дека на неа во астрологијата ѝ одговара Венера.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Едновремено, алхемичарите во ѕвездата гледале симбол на Девица (Невеста) - уште еден елемент кој ја поткрепува нашата предложена идентификација Невеста/ѕвезда.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Светлината твоја сакам да трае без неа во очиве празно ми е. ***
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
- Тогаш ти застани под неа во 5 до 12.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Сонуваше како Богдан слегува од скелето на зградата и доаѓа кај неа во куќарката за да ја повика да му го отвори станот за да го прицврсти скелето на прозорците или да ги заштити прозорците за да не ѝ се испрскаат при шприцањето на фасадата; потоа да се засолни од дожд, од студ, да побара чај, кафе - и кога таа ќе му дадеше и пијалак, тој се чувствуваше послободен; почнуваше разврзано да ѝ зборува, да ѝ ласка, да ја допира со раката при гестикулација, небаре случајно, а потоа и намерно, да влегува кај неа како во своја куќа и да води љубов со неа.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ме гледаш , и те гледам во издлабената карпа од бранот кој постојано копа на неа во секојдневието...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Neue Slowenische Kunst - како уметност- слика- и- прилика на Државата - ја обновува траумата на авангардните движења така што се идентификува со неа во фазата на асимилација во системите на тоталитарните држави.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Јас се бев оддалечил најмногу од неа во долгиот дипломатски мандат... Писмото беше испишано само на една страница.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таа остана со својата осама и со татковите книги.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не, тоа беше внатрешна потсмешливост, бесмислена и смрзната, а од неа во него остана длабок белег.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Тој се прашуваше нејасно колкумина се како неа во нејзината генерација - луѓе кои израснале во светот на Револуцијата, кои не знаат за ништо друго, кои ја прифаќаат Партијата како нешто непроменливо, како небото, кои не се бунтуваат против нејзината власт, туку едноставно ја одбегнуваат, како што зајакот го одбегнува кучето.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Судот ја зеде неа во заштита и мене ме најде виновен.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Некои му велеа да појде со неа во Ерусалим и да преспијат во Маслиновата гора крај Божјиот гроб спроти Велигден кога Христос воскреснува - за да ѝ воскресне утробата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Тој ја запази и со неа војводува до пред три години, та дури еден од условите за предавање што му ги постави на окружниот началник во Битола беше тој: да му ја остави манлихерата како спомен и да се служи со неа во шумарската служба.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Милка ситна, наврена во фустан сигурно донесен од преку граница, а Родна по неа во нешто ни градско ни селско што постојано го влече со рацете надолу чиниш сака ете тука пред сите да се соблече.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
А и заради претчувствата што се веќе во неа во однос на среќата на Пелагија а и во однос на дедо Костадин.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тронда му ги стиска нозете, си ги пика очите во калта на нив, срам ѝ е да им погледне на луѓето околу неа во очите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Кога отец Иларион излезе и ја заклучи вратата, Бонети се разврте со очите низ дворот, и откако се увери дека нема никој, отиде кај ќелијата, се наведна и го залепи окото на клучалката; ја виде Смилјанка легната на постелата гола; осветлена од прозорчето прилегаше на бел цвет врз темна вода; ги држеше расплетените коси на градите и ги виткаше на прстите; над неа во камарата стоеше иконата на св.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
XVII Отец Иларион сè чинеше да ја вразувами и девојката Смилјанка што се слекуваше гола; одеше почесто кај неа во келијата и ѝ држеше епитимија.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
По пауза, полека се сврте кон неа во постелата, со дланката ѝ го обложи голото рамено: „Зарем не знаеш колку многу сакам да ми бидеш жена...“ ѝ рече.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Но, за него остануваше значајно дали Јагулче ќе се изгуби во сенката, или ќе оди пред неа во пресрет на други сенки?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Единствено тетин ми продолжи да гледа во телевизирот како никој ништо да не рекол.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не очекував дека потоа ќе морам да се борам уште петнаесетина минути со неа во обидот да се одбранам од второ парче чоколадна торта.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Се надеваше дека ќе прочита некој збор за неа во црна хроника, па така барем ќе дознае во кого се заљубил.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Зад неа во земјанката влезе студенилото и вревата на снежната бура.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И можеби затоа, кога пак погледна на Велика и Зоја, забележа дека поттреперуваат нивните бради, дека во очите им виреат и се вртат солзи, тогаш кај неа во градите нешто се прекрши, ја фати грч и ѝ се присака гласно, на сет глас да заплаче, да залелека, да заофка и коса да си корне.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Изгледаше загрижена и нерасположена. Влегов по неа во собата и ја прашав: - Мамо, да не си болна?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Не ми преостануваше ништо друго, веднаш ѝ послав на жената, а дузината пушки ѝ ги ставив до неа во јорганот и едно мало перниче го покрив со бело платно, а кај главата ставив едно чевре (везена марама).
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Затоа татко ми, кога мајка ми пред смртта непрекинато велела „ковчето во ковчежето“, мислел дека таа сака да ѝ ги стават заедно со неа во сандакот.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
_____ 3 Пелагија, збунета од добрината на тетка Перса, уште неколку пати наминува кај неа за да се увери дека нема да згреши ако се преселат кај неа, односно, да ја увери тетка Перса дека внесувајќи ја неа во својот дом, нема да се покае подоцна.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Лесно ќе биде со неа во Маврово, нејзе сè ќе ѝ се чини чудно и чудесно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ќе ти ги покажам вечер светулките – ѝ реков.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Некако успеа да ме убеди да се вселам кај неа во станот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)