му (зам.) - ѕуни (гл.)

Се стиска без излез, без можност некоја за повлекување. Во ушите му ѕунат камбани.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Имаше зимски ноќи кога се будеше со порцелан во коските, со студени ѕвончиња што му ѕунеа крај ушите, со ледени прободи во нервите како сива светлина од студени огномети што експлодираат, распрснувајќи се во вжарени снежинки над пустото тло, длабоко во неговата потсвест.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Во ушите му ѕунеше, срцето му чукаше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)