му (зам.) - шика (гл.)

Станува и почнува да вришти. Од устата му шика крв.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Наеднаш ги ококорува очите и ја бутка од себе.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Крвта му шикаше од грлото, кркореше и го прскаше камен - темелникот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)