Иако покајувањето му трае повеќе од година и половина, смирувањето сѐ уште не беше на повидок.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Скокнува, се разбудува уплашен и гледа збунето во татка си кој го успокојува и му ја брише потта од челото; гледа во автобусот, во подот што потскокнува, во луѓето кои молчат замислено, или дремат, во тилот од шоферот кој исфрла чад од цигарата што ја пуши, во прашината која влегува низ цеповите кога автобусот посилно ќе заграби по патот; гледа повторно низ прозорецот надвор и збунетоста сè уште му трае.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Братучед му Трајан Блосоениот идеше почесто поднапиен и со пиштолот в рака вртеше околу куќата и бавчите и викаше: „Излези, Зенула, излези, мамето твое...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
И добро печалел, ама парите не му траеле, Скинати џебови носел, Едно кусо време кај него поработил и Јоше Свирачот, па тој кажуваше како ги трошел парите.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Само понекогаш сонуваше чудни соништа во боја.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Мртовецот сметаше дека таа долго ќе му трае.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
И почна да објаснува дека ракијата од овој балон ќе му траела цели три месеци.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)