му (зам.) - текне (гл.)

Досега никому не му текнало така да се пошегува со големиот Еди Краста.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Морам да ја казнам.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Бог го кренал светот повисоко од досегот на мојата рака и го спушта на моите плеќи како ќе му текне.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тој сам нарачуваше едноподруго чаши и полоканичиња, и на Коча му стана занимливо она негово лошо прикриено лукавство да искористи што повеќе од него, дури на тој будала, да, не му текне па да си стане.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Дури сега му текна дека го остави вратничето отворено.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но на Васе, ѓаволчето, не знам што му текна: ја спрашти накај дома и пред часот зазбивано дојури во училницата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
- Зошто ја запалил? Што му текнало тоа да го стори? - шепотеа жените меѓу себе. Но ние молчевме. Молчевме и долго му мавтавме со насолзени очи.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
И навистина, на Толета не му тежеше умот за ништо.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да не му текне да откажат, та да трпиме цел ден.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го распореди аскерот во три табури по педесетина души, а педесетина остави да ја вардат кашлата и конакот, да не му текне пак на Толета да ги нападне и во самото Витолиште, кога ќе разбере дека кашлата е празна.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да бара ли некои привилегии за себе и четниците, или пак да се предаде на „милост и немилост" на овој нов господар на неговите мариовски планини и села?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Првата двојка тивко разговараше: — Тој, со големата брада и долгите, надолу наведени мустаќи, тој е војводата Петре Ацев, — му објаснуваше Шаќир на Толета и го држеше под десната мишка, очигледно претпазливо, да не му текне во последниот момент да се пишмани и да се врати.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И си ги викна Толе своите арамии, си го јавна Белчета и околу полноќ му влезе на Орле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Си ја помина Толе кај светијованите ноќта како „господ шо рекол“, како кај свои луѓе, а Трајко не ги забележа изутрина модрите венци под Митрините очи, ниту му текна да и погледа под затилокот на вратот и под гушалчето на гушата за да ги види белезите од Толевите заби, нити забележа дека Толе дреме крај оган. Тоа не е негова работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа ние да и превариме и да и пропукаме ваа вечер та да не му текне ошче еднаш да се појават.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Е, добро, добро, Мире. Шом е така работата, тогаш утре вечер ќе му го видиме есапот. Не ќе му текне ни на префнуци му да омирисаат наваки, а камо ли на синови му.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе му текне на Булимана, Амеда, Арслана, а сакам главата на Андона вечер на тарун, и неговите аламани тоа чекаат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Пополнуваш сѐ под ист реден број.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Како му текнало да измисли толку интересни и смешни прашања.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Навистина голем МОЗОК бил составувачот на лексиконот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Веќе се распишани и награди за оние кои на брмчалата ќе им го откријат патот до полјаната каде што ќе се случи двобојот меѓу Давид и Голијат.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Од толку брмчење не се разбра баш најјасно дека секој Давид нема прачка, а и никому не му текна да се праша дали оној Голијат се струполил од каменот од прачката или можеби од погледот на Давид што изгледа поверојатно и пологично.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Жената брише очи, зачудено гледа. Што му текна сега?
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Сепак, чувствувајќи му се должен, како токму да му текна го потпраша: - Да немаш телефон? - Имам. како немам!
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тогаш и му текна за индексот, па го побара со погледот на масата и на креденецот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Додека на Ване не му текна на најверојатното: - Да не ми го собрал оној Курназ?
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- А Стрела? - му текна наеднаш на Денко. - Навистина, каде е Стрела? - се изненади и Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Одвај му текна да го прочита и писмото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Цело време додека бевме во колективот, тој од магацинот на колективот праќаше во Скопје за сина му Јанета месо, јаболка, ореви, сирење, волна и сèшто ќе му текнеше.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Ако не му текне пред тоа на Максима него и Васила Митрески да ги испрати кај делениците во Битола со полна кола јагниња, за тие половината од нив да ги препратат кај другите деленици, во Солун.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Зашто, сѐ можеше да се изврти онака, како со Благуна Јанческа, и од едната несреќа да се умножат две, три, па и многу несреќи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но тогаш, до крајот на последната Голема војна, е, тогаш никој не можеше да прави што ќе му текне, како ќе му пофати срцето.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
МИТРЕ: Сега, вистина кога ти велам. Си помислив: што му текна сега на човеков да нѐ направи будали!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Им се заблагодарил за информацијата и му текнало дека треба поинаку да ги набљудува луѓето од балканските улици затоа што од нивните фаци може многу нешто да се научи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Му текнало на еднега за како да му речит на попот за да ја подаит раката и да го изваит: - На ти ја мојава рака, попе, и вати се за неа да те изваам од калта, оти е страмота да се валкаш во калта - му рекол чоекот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Папса под бесмисленоста на тој напор, дури по цели два круга околу својата пилана. Дури тогаш му текна за чекањето.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Дури кога го затвори вратничето на запалената печка му текна дека оние двајца можат сега да мислат и на тоа оти ќе треба да отпатуваат сами во селото.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Среќата е гулаб, ќе падне на рамото, слатко ќе гука, па ќе му текне - ќе летне, - рече безгрижно Глигор.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Веројатно затоа што ќе му текне дека дошол во земја Будалија.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Еднаш пак на Јона да му текне: ќе ми ја гледа работата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
ФРОСА: Ами да му текне да ни се искачи од пенџерево, што правиме?!
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Можеби на никој до сега не му текнало дека овде се кријат главните причини за душевно растројство.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Додека свртуваше му текна дека девојката го одмина пред само три минути и дека ако потрча, веројатно би можел да ја стигне.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако му текне и на вој другиот да се жени, таман ќе а услагодиме!“ — си повторуваше Митра со страв на душата да не ѝ си слизне и снаа третана од имотот за која беше сигурна оти ќе ѝ остане.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На Крсте му текна: го доведе магарето, го наведе под Ристета и го потпре неговиот грб.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од слеп сиромав, манастирски ѓак, се најаде првин леб, со лебот побара сиренце, мавца, сланинка. Му текна дури и за мазниче — зелниче, та дотера дури до алва. Оти пак да не тера човекот?!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ама ако му текне пак на овој да ме задржи во неговиот?
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Нему будалата не му текна што му велам.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ама сепак на народот му текна како да се снајде.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Сигурно не му текнало да се исплаши, или кој знае како, брзо-брзо тој го отклучил катинарот, го тргнал резето и го кренал капакот...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Ех“, пристори Најдо. „Ние тројцата онаму под оревот секој ден не знаеме што да си речеме, ама сѐ нешто некому ќе му текне да каже.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На Србина тогаш му текна: - Крпите, - рече. Ги имаа заборавено на масата.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Вечерта, како што си вечерале дома, му текнало на Велка за штркот како одел по бразда и како го удрил дедо му со остенот.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Поораа уште малку и бидејќи Силјан си одел по браздите сѐ близу, си зобал црвјето, чунки му се сладило, и му се чинеше оти татко му го милува, без да му текне оти е штрк во тој саат.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
На часот на Силјана му текнало та слегол во двор и го зел ѓерданчето и го качил на куќа та го скрил во сламата.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Му текнало на Силјана оти така е како што му рекол Аџијата и си отишол на другиот крај на куќата да седи.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Работи речиси два пати побавно од својот ќелав колега.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Не само во насловниот расказ во кој е можеби, највпечатливо и најзастрашувачки, доловена временската празнина, „црна дупка каде што времето умира“, како и губењето на временските координати на нараторот што, истовремено, значи и губење на неговиот идентитет,туку и во бројни други раскази („Футролата“, „Лекција“, „My private Europe“, „The seeker on the way of sound“, „Фото-финиш“ и др.) филозофските размисли за времето, експлицитно или имплицитно, кореспондираат со специфичниот светоглед на авторот, со неговата потрага по самоосознавање, од една страна, но и со неговата благородна потреба да се спротивстави на ентропијата на животот и неговата тривијалност, од друга страна.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Иако не можеме без нив. – Повторно со необична леснотија, патникот се истовари од таксито и свиркајќи некоја старинска мелодија („Само еднаш се љуби“!, му текна додека се враќаше во рикверц) се упати кон театарското бифе.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Вака, секој може да си го мери времето како што ќе му текне, односно, како што ќе му текне на неговиот часовник, зашто не постои еден, како да речам, повисок мерач на времето според кој жителите би ги уточнувале и своите приватни часовници.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
На деда Гера нешто му текна и го тргна кавалаот од уста.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И не само што не му текна тоа, туку помисли дека Ангеле знае од некаде дека од оние пари што ги собираше од селаните зел и тој.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
АРСО: Арно велиш, Спиро. Поумен си ти од мене и од чорбаџијата твој.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Ќе рече, за месо со компири што му текнало нему, да губиш од работата...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Јавните простори сѐ повеќе стануваат затворени за сите кои не се дел од пожелната јавност: „мермерната, стаклената и челичната естетика на трговските центри, музеите, банките и парламентите е толку застрашувачка што никому ни на сон не би му текнало да седне на нивните скалила за да се одмори или за да свири гитара.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
Сегментација на 118 Joe Goss, “The ‘Magic of the Mall’: An Analysis of Form, Function, and Meaning in the Contemporary Retail Built Environment,” Annals of the Association of American Geographers 83 (1993):18. 119 Naomi Klein, No Logo (London: Flamingo, 2000), 194. 101 пазарот станува „водечки принцип на оваа мешавина од комерцијална и граѓанската активност“.120 Како резултат на тоа, клупите сѐ повеќе се отстрануваат од улиците во големите градски центри, не само за бездомните лица да ме ги користат како место за спиење, туку и за да се спречи одмор без потрошувачка.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
И тогаш Никифор, не знам што му текна, ќе ми рече: Од ова не се умира, но за ова се умира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мислиш дека тоа нам ни текна? Не! Тоа му текна на некој друг.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Случајно, ако му текне на народниот непријател да посака да влезе внатре, демек, на неа да се набоди.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Нека си прават тие таму како што им е добро, ама нека неуки не ги подучуваат нашите неуки затоа што таму во далечните руски степи некому му текнало да изгори се што е дамнина, па и тука да ја снема нашата дамнина...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога дојдовме кај чешмата пред Горна Пресека, што му текна на тоа Влашето, ми вели, да фатиме една друга дира низ снегот и да го пресечеме патот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Бате Јоле, уште во првите денови, ќе му текнеше, кога ќе му станеше здодевно и ќе си изезеше надвор.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
И ќе го суредеше, ама, којзнае што му текна, се замеша дедо ми: - Иљо остави го детето! – му рече тој на татко ми.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
На Тефика, горе во манастирот, беше му текнало шет е работата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
На Ночета од Дамјана Врзов му текна да рече: - Овие нека бидат андари.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кој и да одеше во тие места, компири ќе донесеше и сите што ги имаа пробано ги фалеа, ама никому со години не му текна да запрета некој в земја и да види дали ќе се сторат и во нашето планинско место.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Мече весело стана, го погледа со гордост своето дело и наеднаш му текна да го испроба: од долниот отвор му сипа вода до половина, по тоа го стави чамовото дрвце во цевката, го притисна силно и тенка, остра струјка вода блисна далеку нагоре.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
И наеднаш му текна нешто: тој изрипа од колибата надвор, а кога се врати во рацете држеше голема главица зелка, од која што ги кинеше горните лисја и ги фрлаше надвор.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
ЕВТО: Ебати животот. СУЛТАНА: Што беа тоа погани усти. Малку малку, како кому ќе му текне пцуе по животот. Сѐ животот им е крив.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
МИРА: Борис ги поправа славините. МАТЕЈ: Нели? МИРА: Да. МАТЕЈ: Конечно некому да му текне. МИРА: Те молев со месеци.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Потоа си реков – само да се доближам до моите, за да можат и мртва да ме најдат, зашто овде на никој не би му текнало да ѕирне и да побара.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Мозокот почна толку брзо да ми работи, речиси се помирив со тоа дека ќе загинам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Одев јас а камењата тежат, тој нѐ тепа каде ќе му текне.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Што не учел преку целата година како јас, па да си биде мирен и да си ги брои петките, а не сега, на крајот му текна?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Значи, седам во мојава соба, на прозорецот, гледам во потокот, Борче, не знам што му текнало, учи нешто во неговата, т.е. во собата на брат ми, што е сега привремено негова и, веќе реков, ги имам сите предуслови да бидам сосема среќна, а не сум.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Една мисла ми ја поматува среќата.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Помина и таа мака. Само два дена откако малку се одмори, му текна да оди во Охрид за да прави предновогодишна ревија.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Му текна нешто и рече: - Те молам, старче, почекај ме малку, а јас ќе прошетам низ градината, да размислам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)