му (зам.) - се (гл.)

Оценувањето на надлежноста се врши врз основа на наводите во тужбата и врз основа на фактите што му се познати на судот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
4.  Судот оценува, по службена должност и веднаш по приемот на тужбата, дали е надлежен и во кој состав е надлежен.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Колку што кривите ноџиња му се куси толку во рамењата е широк.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И онака, вели, не му е јасно зошто Симон му ги оставил на чување, што ќе му се, кога таа веќе му ги вратила, откога сфатила дека на него не може да се надева, дека тој абер нема да се разведе.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Какви му се мислите, ако ги има? Какви се чувствата? што тој може да посака од тебе?... 26 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Фонот е молиран ѕид, а шарките му се предадени како народен вез.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој се ослободува од прегработ на Гога, тешки му се неговите раце, и пак влегува полека внатре.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Гледајте колкави му се - им се сврти тој на девојките - и ајде човек да се бори, кога гази со нив како со копита”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Што ќе му се, ѓавол да го земе! ... - За инает.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Ми се гледа нема да расте голем, куси му се нозете и не е главуч“, рече Љупчо небаре се разбира во кучешки сорти.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ќе го криеме Црни додека можеме.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ако пак ни се случи како со Џеки и Белчо?“ воздивна Дејко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Само женственото лице и обетката на десното уво можеа да предизвикаат во прво време малку сомнение, но четникот рече дека му се амајлија од баба му та ништо чудно не се предизвика со тоа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Всушност, ѕвончето е звучен патоказ на главниот пат кон ѕвездите а за патарината се знае кој ја наплаќа, како што се знае кој има канџи и дека тие не му се за свирење клавир.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Не сакаше да се предаде, не сакаше да падне, па му беше потребен уште цел час измачување и напрегање за да совлада уште триесетина метри низ снегот и да се увери дека сите напори му се залудни.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Каде да оди, каде да бара - одговор, правда? Сите врати му се затворени, а и оние што се отворени, поправо што се подотвораат, го прават тоа прелажно - колку да му ја замачкаат вистината.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но кога е веќе обврзан да одговори на едно од најчувствителните прашања – за посебноста на својот творечки опит, мене ми се стори дека е најприродно тоа да се направи посочувајќи на некои од поинтересните теоретски стојалишта за поезијата и посебно назначувајќи ги оние кои му се поблиски, поприемчиви.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Сигурно се прашуваше кој ги пали и што ќе му се толку многу ѕвезди.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Ете тоа го видов, најискрената вистина за светот со очите на ѓаволот ја видов и узнав: ни Соломон не бил сочинител на словото што му се препишува, туку незнаен некој поет, кој за грст златници мудроста своја му ја продал, чашата своја, за да преживее!
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тихо ѝ шепоти на Малинка: - Ама му се големи рацете! Ама му се извалкани!
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Продолжува да брсти. Прстите му се вешти како на тајландски хирург- шарлатан.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ги одмерува строго и ги трга на страна - поклон за неговиот пријател сликар.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Антитезата на Фелоус може да се најде кај Џек Мејлбренч, авторот на Андрофилија – Манифест: Отфрлање на геј-идентитетот, презапоседнување на мажественоста (Androphilia – A Manifesto: Rejecting the Gay Identity, Reclaiming Masculinity) (2007), кој ја одрекува суштинската, вродена женственост на геј-мажите и кому не му се баш драги полињата во кои доминираат жените, а во кои, според Фелоус, геј-мажите се одлични.345
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Или во малку веројатниот случај да успеал, дури и откако те однел в кревет, докрај да се прави буч, сите други илузии ти се здробиле – според главниот лик во Приказни од градот од Армистед Мопен (1978) – откако потоа си отишол во тоалет и таму си му ја открил целата козметика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не се гледаат сите геј-мажи себеси како полови меѓупоставеници.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Лео Берсани јако го пренесува чувството на геј-посраменост поради неминовната пропаст на геј-мажественоста упатувајќи на „класичното спуштање: влегува буч во бар и се топори наоблечен во кожа, зинува и звучи ко пешован, те носи дома, каде што првата работа што ја гледаш му се сите дела од Џејн Остин, те легнува на кревет и – и другото го знаеш“.320
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Затоа, Пруст сметал дека единствениот начин геј-мажите да го надминат посакувањето стрејт-мажи и да успеат да се посакуваат меѓусебно, би бил да се прелажуваат, да ги глумат вистинските мажи какви што самите толку катастрофално не успеале да бидат и што е можно подолго да ја одржуваат шарената лага (иако никако нема да им успее да се преправаат многу долго).319 Така било, се разбира, во старите лоши времиња, пред геј-ослободувањето, кога геј-светот сѐ уште бил поларизиран поради поделбата на кралици и трејдови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мејлбренч доброволно признава дека гејството има врска со многу повеќе отколку само со сексуалноста. Тоа му е, според него, токму она што во него не чини.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Некои од нив дури силно се оградуваат од ставот дека имаат „својства или одлики што генерално ги имаат девојките и жените“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, дури и по Стоунвол (или особено по него), предосудената тактика да се смажестиш и збучиш за да бидеш пожелен баш и не изумрела.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Доктор Ауербах ги негирал претпоставките на своите колеги дека тагата на Рајнер делумно потекнува од тоа што неговите родители го добиле во поодмината возраст, и повеќе изгледаа како да му се баба и дедо отколку татко и мајка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Раснел близу до Минхен, а доволно длабоко во природата; додека татко му сликал, тој бил покрај неговиот штафелај по полињата, до потоците и во шумата во околината на домот; остатокот од денот го минувал со мајка си, која понекогаш му читала поезија и му свирела на пијано.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Комитетот кажуваше дека нема чети, нема противдејство на реформите од негова страна, а пак Турците кажуваа дека има чети, населението дека има оружје и се готви за востание, војската има постојани судири со четите, четите ги убиваат мирните жители што не ги слушаат и му се верни слуги на падишахот.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Од келнерот бара да му се донесе пепелник.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Млака задоволеност му се шири во утробата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ушите му се оптегнати и на долниот крај зафатени, без јаготка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Готов е за долна земја, вели, двете нозе му се во еден опинок.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На најголемиот, на Ангелета, сега му се јаде за двајца. Такви му се годините.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- На тој и тој човек, вели Григор, избројани му се дните.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И забите му се наредени ко пченица и цела уста, бре, зошто да кријам, цела уста му е некако ко изворче полно со белутраци. Така ми гледаа тогаш очиве.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Зошто ќе му се јаготки на машко, кога машко не носи обетки.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во рацете ништо не држи, на рамена ништо не носи, под мишките ништо нема, џебовите му се празни.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мене очиве ми капат од срам. Не знам кај да гледам. А и нему очите не му се за гледање. Му излегле ко пукала, надвор ќе му испаднат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И да го праша како му е таму, да не му се нозете во длабока вода. Од солзите мои.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Мирче не се плачеше од јадењето, вели, им краделе рогушки на маските, чинеле наврти му се на рогушките во јаслите, вели, и одбирај од најголемите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И крстот е уште меѓу коските. Очните дупки веќе му се испразнети, од устата му наѕира гуштерица, а устата ништо не зборува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Забите му се кучешки под провокаторските мустаќи, коска ќе преполоват.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А со очи веќе го бара стопанот со недопуштена стутканост на лицето: не му се нужни парите зашто ќе му остане часовникот за кој, итречки но без уверливост, сака да докаже дека е од злато.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Гледа Богдан низ вратата кон небесното синило во кое му се чини како да му се отвора небесна врата и тој полека по воздушни скали се искачува кон неа.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Под шлемот му ѕиркаа очите со остар поглед и потспуштени веѓи; мустаќите тукушто зарастени; воврен е во долг шинел; со едната рака го држи ремникот од пушката обесена на рамото со бајонет кој излегува од сликата; под работ на шинелот му се гледаат камашните изврзани од цокулите па нагоре кон колената; зад него ров со бункер од кој излегол да се слика; и дрво осакатено од граната како удрено од гром.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Во прилозите за начин како најкарактеристични му се видоа заемките: бирдан, веднаш; ѓене, пак, повторно; сабајле, наутро; сефте, првин, прво; текрар, повторно, одново; тек-тук, ретко, одвреме-навреме, тук-таму.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од прилозите за место Камилски ги издвои заемките: ичери, внатре (во значење в затвор); карши, преку, наспроти; карши- карши, едно спроти друго.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во нашиот отсек само јас бев партијка, освен шефот Кузе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Еден ден Добрила нешто ја навредија, па таа налутено му се врекна на еден новопромовиран шеф: До вчера се криевте по шифоњерите, а сега ќе ми солите ум.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Малку ли му се текстилните фабрики во Дренок, Пробиштип и Виница, малку ли му е заработувачката од дејноста што му ја овозможивме да влечка жени од Солунското пристаниште до кај нас, па уште и со статус на шеф на транзитната служба? – началникот си земаше слобода гласно да говори во мое присуство, очигледно свесен за тежината на проблемот од ваквата инволвираност на Гркот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Нема белки пијаничиштата по карван сараите да му се другари?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Составот му се гранитни/еруптивни карпи и палеозојски шкрилци.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Полека му се приближи, го гледаше, и најпосле го зеде в раце и почна да го бакнува непозната постара жена.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тие вистински мајка и татко ли му се?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Нека ги, – си рече во себе, – и тие му се верни поданици на Калифот, нека земат по нешто и тие. Сигурно ќе има за сите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Деца! — се обрна кон двете свои деца, Мечето и Бучето, и им викна: — Гледате? Стрико ви Стеван ви донесол биено сиренце, да му се живи дечињата и стоката.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Откаде боже златен, вие пари?, — се чудеше пуста му мајка кога ѝ се фалеше и дури ѝ потфрлуваше по некој и друг бел черек. — „Откаде му се“?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Хегеловите дела се многубројни и обемни, а најважните му се: Феноменологија на духот (Phaenomenologie des Geistes, 1807), Наука за логиката (Wissenschaft der Logik, 1812-1816), Енциклопедија на филозофските науки (Enzyklopaedie der philosophischen Wissenschaften im Grundniss, 1818) и Основи на филозофијата на правото (Grundlinien der Philosophie des Rechts oder Naturrecht und Staatswissenschaft im Grundniss, 1821).
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Додека француските материјалисти го подложија на најбеспоштедна критика сето она што не му одговараше на здравиот човечки разум, прогласувајќи го разумот само за еден составен дел од механички сфатената објективна природа, — Кант со прониклива критика на тој разум дојде до заклучокот дека природата и разумот се две изделени „ствари за себе“ и дека формите на познанието му се дадени на разумот “a priori”.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
И потоа, и потоа, ох, Господи, слушај! Тој змеј, велат дека очите му се оган.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кога ќе ги затвореше очите и ќе застанеше мирно, без никакво движење, вкочанет, можеше да си замисли дека стои сред некаква низина, а зимата е без ветер, без ниту една куќа, со стотици километри наоколу и дека придружници му се само празните речни корита и соголените, суви дрвја.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
А тој, пустинскиот, отров да му се, им се наврти и ги бере“.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Кои му се, тогаш, неговите родители и зошто досега не го побарале...?
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Неговиот другар со кого во болницата лежеа во ист кревет, со забите го кине копчето на џепчето од блузата, зашто двете раце и градниот кош му се изврзани со завои, ја вади со заби сликата на која му се жена му и син му и ја моли сестрата да му ја запне на штиците од вагонот; погледнува во сликата и испушта душа.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Четката падна во кадата и направи уште поголема бучава, но за среќа никој не дојде да праша што се случило.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Првпат забележав колку му се дебели и влакнести образите.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
(Соња стои. Борис го изведува Матеј од собата. Матеј е окапан, рацете му се слободни. Пауза.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Не! Тој нема криви нозе, туку чизмите му се криви.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Трампал нешто за рибарската трска, но сѐ уште му се тука двата пиштола и пушката.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се зачудил ама и се израдувал Итар Пејо што сите магариња му се на број и пак се качил на едното магаре и пак ги изброил.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Штом видам жена, јас турам пепел на сѐ друго“, рече Дине очигледно не толку за да се претстави што човек е тука да се оправда за можните глупости кои му се судбина.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Иако очите му се исушени, и за мене најде солза.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ко скината кошула му се отворени градите и, голо, му се покажало срцето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Градите му се расцепени, цревата истурени в панталони.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, уште ништо не знае, не му се сите на број.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Сите му се во Америка. — Ами, оти тој останал?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште очите му се оставени на него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И така, луѓето се сеќаваат на добриот човек Мирчо и благодарни му се.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Лицето не му го гледав, ама знаев дека очите му се исто толку темни колку оваа ноќ во Гоа и дека во секоја зеница му се огледува по една сјајна ѕвезда.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се сетив на Мила и на нашето заедничко замислено патување, тогаш во нејзината соба, кога ме праша дали тој мој Игбал е згоден.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)