Чорбаџиите си и врзаа снопјето големи, ќе му пуштат од 3—4. а ние сиромасите и тиа шо се по десетина, кое за јажичка, кое од самотиа, сирочиња и врзаме малечки та ни од 13—14 не пушчаат.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Таа ја мена бојата на лицето, доби жолт прелив, му пушти рака, се поздрави, но студено.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Кога младинецот се зафати да пие, тој му пушти незабележано една струјка вода во вратот, во градите, во испотеното лице.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Кога таа би била на место на Обама, уште сабајлето на петти ноември Џорџ Даблју Буш би завршил на гилотина, Џон Меккејн би го испратила да дроби камен во Гвантанамо, Кондолиза Рајс јавно би ја шишале пред Капитол Хил, на Дик Чејни би му пуштила луѓе да го дават со свилен гајтан, а на Сара Пејлин сосе мажот и петте деца би им пресудила ко Ленин што им пресудил на Романови.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Тој не разбираше точно што се случува, но самото тоа што калуѓерот истрча преку вратата на црквата, а сенката на гавазот се оддалечи и му пушти пат на жолтилото од сонцето, зборуваа за возбудата што ги опфати сите.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Којзнае зошто, ама луѓето веруваа дека тој не умира од куршум, дека нешто ги одбива куршумите што одеа кон него и дека се плашат и да го драснат, крв да му пуштат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)