му (зам.) - проструи (гл.)

Арсо почувствува како му станува поарно, дури уште не сосем одредена веселост му проструи низ градите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Болка како штракање со забите, но слатка, му проструи низ вратот и низ рбетот, сѐ до препоните, а телото му се грчи од задоволство.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Остро гомно му излетува од газот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)