Слушајќи ги овие зборови, во мислите на Цветана Горски му придојде омилената изрека на Игора Лозински, дека човекот ќе загосподари со природата, дека ќе ја дополни, само ако умее и да ѝ се потчини...
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Слушајќи го секретарот, в мисли му придојде Игоровото кажување дека „свесната грешка е полоша и од злосторство.”
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Тој спонтано учествува во заедничките начини на согледувањето и просудувањето на нештата, неговата личност на почетокот не се разликува од колективната личност од која му придоаѓаат основните поими и, едновремено, зборовите со кои ги изразува.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)