Последниот, најголем бран препотување го добив кога веќе завршивме со обилната вечера и сите седевме врз столовите, офкајќи од прејаденост.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Го гледам и се крстам над човекот: ќе му избега душата, ќе му прејде некаде. Го натураме вода, го прскаме.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Братучед ми сигурно се вознемири затоа што шепотот му прејде во тивок, од нервоза растреперен говор: - Не сум стоел јас кога сум мочал, тоа... - не успеа да се доискаже бидејќи тетка ми го прекина со едно гласно „шшшшшт!“ па братучед ми повторно повтори со шепот, како претходно да не го слушнале.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)