му (зам.) - подвикне (гл.)

Потоа садриазамот му подвикна: Каде се луѓето? Таму, рече старецот покажувајќи со рака преку главата на садриазамот на Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се направи божем се лути и му подвикнаа: А второ, рече, вие само за да не платите за закопот, стрика Анѓела сте го закопале без свештеник, без мене.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ама да го имаш, зашчо ако го немаш, тогаш јаска лично ќе те стреља! - му подвикна и му ја пикна под нос цевката на пиштолот што наеднаш го извлече од зад појас. - Ќе те стреља като бесно куче!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Не се карај и да не ги караш дечките! - му подвикна дедо.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Дремиш, а? Стани, бре, ќе се удавиш! - му подвикна.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„И топеница да направиш“, му подвикнал едниот од нив.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Море, нека си ебе матер и Македонија!“ резигнирано, веќе уморен од дискусии, му подвикна тој.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Трајче одвај го дочекуваше авторот да седне на мас со него, да го чести со вино од куќата и да му подвикнува на келнерчето да донесе она или ова.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Еве го пак врви и гледа во пенџерево, а јас, од оваа што ми се пули само во рацеве, не можам ни да му подмрднам со рака, а камо ли да му подвикнам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
А на Германецот не може да му се најде мајстор, да му подвикне малку?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
А тогаш, утредента, ги истераа воловите рано и, како обично, му подвикнаа и на Мартина да излегува.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Чудо, - рече тој. - Ела де испи десет, - му подвикна Трајанка подавајќи му го шишето, - па да те видам дали е чудо.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)