Беше скршен. Во затворот му однесов книга од некој Вацлав, од некој Чех, Хавел, а тој ме правеше луда.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Таа треба да му однесе облека да се преоблече зашто тој не може да излезе горе на рудината над езерото во работничката облека во која е облечен, целата замастена.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Што велиш, да му однесам на Емин-ага неколку, како подарок од тебе?“
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Со нас беше и Салко Вадидуша, поцрн и од Арап, со арапски усни и зет на болниот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Затоа стана и му однесе парче месо на тестот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- А, може ли да му однесам ружа на гробиштата? - праша. - Да, дедо ти би се израдувал.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
В година тие ќе ја посетат Тоскана и на Галилеј ќе му однесат сувенири од Галилеја – неколку параболи од светиот апостол Марко, вакцина против лепра и се разбира еден малечок стаклен глобус.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
И кој да ги убеди дека луѓето што се делат едни против други на крајот остануваат и без гаќи и без татковина?
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
- Порача ли нешто? - праша Горјан. - Многу ве поздрави и ми рече деновиве пак да му однесам дрва право дома.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Несреќата можела да му однесе еден или два прста, и со тоа да се затвори случајот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Но требаше да се пријави веднаш. Зошто чекал цела недела! Дури продолжил и да работи, а не смеел.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Некое гадно труење на крвта. Ете, такво нешто се случило. Ништо друго.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Понекогаш, тоа го правеше за да му однесе на Татко филџан кафе, или чај, а неретко и да ја избрише прашината од книгите, и покрај тоа што неколку пати го беше сторила тоа, па на нив речиси и немаше прашина.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
И вака ќе им речете на вашите татковци: Луман арамијата ви порачува да му однесете по една златна лира секој, а татко му на јунаков што ќе остане со мене пет.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- и, штом му се обрати со овие прашања на вториот, на третиот, тој накрај, или се враќа дома или наминува да испие чашка вотка кај соседот Иван Никифорович, или оди кај судијата, или кај полицаецот.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Иван Иванович многу сака ако некој му однесе подарок.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Но тој го погледна чадот од дувалото намавна, ја крена раката и направи крст над луѓето и ги благослови: Господ е со вас, им рече, и место во црквата, како што се очекуваше, му рече на пајтонџијата да продолжи накај куќата од Цветко дуќанџијата да му однесе абер од синот.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)