му (зам.) - набрекне (гл.)

Та јас сам можев река од крв да пуштам да тече по Балканот, - рече тој и при тоа одеднаш му набрекна вратот, ја крена главата и јас се најдов лице в лице со лик на страотен јунак од сказните. Наши.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Држејќи го немоќно за лактовите, го оттуркува до скалите, под јамката.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На мазното чело, рамно над розовиот нос, му набрекна жила, дебел модар молив.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Од бранот врела крв му набрекнуваат усните и вратот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)