Мастиката му се излева од раката, пепелта од цигарата паѓа на сите страни а од устата му излетуваат колку зборови уште повеќе плунки.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
- Од хорот „Колибри“? - му излетува.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Во тој страв, сам од себе, од грлото на жена му излетуваше глас: „Помош! Помош!“ Но во бучавата на брановите ништо не се слушаше.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)