му (зам.) - излегува (гл.)

На оној на Вуди Ален сигурно е обратно. Search Tips Иван еднаш пребаруваше на Гугл сликички од змејови, и сѐ му излегуваа некои што не ги бендисуваше.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Првите денови уште му излегуваше живо пред очи ликот на Лила, го вовлекуваше таа негова сила на претставување, му создаваше илузија на нејзиното присуство.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Колку повеќе срни му излегуваа пред пушката, толку подиво ги гонеше тој гавазите и ’ртките, да трчаат наоколу.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пред очи му излегуваше и пеколот во собата 1303.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Пред очите му излегуваше таа сцена што ја виде, а во ушите продолжи да му оѕвонува нивното кикотење измешано со силните звуци на аријата што идеше од радиото и заради која тие не го чуја кога влезе во претсобјето наоѓајќи ја вратата отклучена, која таа од силна возбуда, заборавила да ја заклучи, како што тоа и со него, понекогаш од силна возбуда, заборваше да ја заклучи.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Пак пред очи му излегувала гајдата, домашните, селото.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Син му Ном, кога ќе ја погледнеше, пред очите му излегуваше крвта со која татко му ја истрка и срцето му се стегаше од болка, од јад и бес.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
МИТРЕ: (кој досега се држи му излегуваат солзи на очите). Ај, ти, синко, остави на мене и на мајка ти.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Волците не му излегуваа од мислите. Беше гневен, лут, а немоќен.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Не! - отсече одеднаш момченцето бришејќи ги примамливите слики што почнуваа да му излегуваат пред очи.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Лежеше крај Грдан со отворена уста од која му излегуваше пијалокот од кој беше препиен.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Така му излегува, - промрморе и се помести да ѝ направи место, но Кате се врати на својот кревет.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Од ноздрите му излегува пареа и снегот му се топи околу устата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
дрво удрено од ровја, црно и го фаќам в гуша и го стегам колку што можам, а тој само потклекнува и кркори, небаре да брбори во вирче вода, пушта шапки и очите му излегуваат надвор, ко откатени ореви, бамуја, и потоа памтам само дека ме удри нешто по глава, и ми скрцка нешто во главата, мислиш некој џам ти се скрши во главата и после, кога се освестив се видов бос, ми ги собуле чевлите и чевлите ги видов на нозете од старшијата, оти после многу денови ме тепаше, ќе ме потепа, потепа, и ќе си фати настрана, и ќе се погледнува во чевлите, во ботушите, ќе се кочопери, ко петел на буниште, ама нема веќе што да ми земе, може само животот или калта од под ноктиве да ми ги земе, и сега еве се дотркалав и до ножот од брат ми...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Седам и гледам како му излегува душата, му се извира. И, по недела маки, се предаде. Запре да му мрда и уста и снага.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На градите му излегува една црвена пара, се шири и тептисува на алиштата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И војводата го пречекува кај воденицине Чатлакови. Го зема на пушка и му излегува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)