ми (зам.) - многу (прил.)

- Не знам госпоѓо, но и вие сте ми многу позната.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Знаеш, ти си ми многу чуден. Ти си еден од ретките планинари кои природата најмногу ја користи за да ги тамани цигарите, а не да си ги исплакне дробовите со чист воздух.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Брат ми многу се занесува за него, а мене тоа воопшто не ми се допаѓа, оти истото име го прочитав на еден плакат што е залепен над неговиот кревет, на кој пишува „Дрогата ги уби“ и под насловот има многу сликички на пејачи и актери што умреле од премногу земање дрога.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сѐ уште нѐ поправа ако употребиме збор што македонскиот литературен јазик не го препознава (мајка ми многу се лутеше кога тоа ѝ го правеше на неа).
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Стана колекционер на грамофонски плочи и љубител на џез.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Можеби тоа беше само нејзината испробана метода да ме наговори да влезам во водата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мајка ми многу често велеше: во таа вода има најмногу сонце.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Пред излегување, како и секој пат, малку се поткараа зошто мајка ми бавно се подготвува, а татко ми многу брзо, па облечен ја чека кај лифтот и се нервира.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Беше дојден до информацијата дека еден од најумните од врвното југословенско раководство, кој како татко ми многу читал, во кого најмногу верувал и самиот Водач, а во еден период дури и Сталин, своевремено, додека се занимавал со одгледување и откривање на печурките, особено од својата родна северна република, помислил да ја ослободи земјата од козарите и да ја претвори во цветна градина со безброј печурки!
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Откога му го кажав името на татко ми многу се израдува. Рече дека се познавале со татета и дека работеле заедно во Белград.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)