Мене ми удира срцето, целата се нишам, ќе паднам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
На секое викнување, крвта повеќе ми удира, придотекува, што се вели, џглиботи.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ми удира на очите, ќе ми ги дупне ушите. Почнува и да ми се притемнува. Бљад!
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
И така јас жнијам, а под мене, под скутината, ми удира златното, ко со јарешко копито.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Се држам така за Перипелицина, ми удираат жилите, ќе ме исклоцаат дамарите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Срцето ми удира во правта, како гушата од гуштерот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Крвта ми удира на уши, ми тропа. Водоврик ми е направено лицето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)